JAJA? fa waka, ay go.

Hoe gaat het? het gaat goed.


Grappig. Echt een cultuur verschil dus. Eerste zoveel weken was ik de hele dag beledigd als ik mensen groette op straat. Ze hebben een ander soort taalgebruik en een andere manier van groeten, haha. Als ik hallo of hoi of goedendag zeg, zeiden ze: JAJA.

Kun je je dat voorstellen? Het klinkt alsof iemand zegt. Jaja, het is wel goed met jou. Maar dat is dus de manier van groeten hier. Als we in NL zeggen: hoi, dan zeggen ze hier: Ja. Ik ben er nu aan gewend geraakt en zeg dus gewoon Ja tegen mensen en dan zeggen ze JaJa terug. Erg grappig. Het klinkt bizar maar het is gewoon de normale manier van doen hier.

Deze week was een grote Shock voor me. We wisten dat er telefoontjes van de ZendingsPresident gingen komen. En dat we dus zouden horen of we ergens anders naartoe zouden gaan. Elke 6 weken gebeurt dat: overplaatsingen. Maar omdat je normaal langer op dezelfde plek blijft dan 1 maal 6 weken dacht ik "Maak je niet druk, je blijft toch hier." NOT. Zaterdagochtend was het dan zover, en m'n maag draaide een beetje om. We gaan alle 4 ergens anders heen. Ik vond het echt jammer hoor omdat we net zoveel mensen gevonden hebben, die echt goed zijn en we hebben zelfs al wat mensen gevonden, die gedoopt willen worden. Dat ga ik dus helaas niet mee maken.

De rest van de dag was ik van slag eigenlijk. We waren bij een lid op bezoek. Een zuster had lekker roti gekookt voor ons en met haar gezin en ons 4en gingen we eten. Ik moest bidden en prompt zei ik dus haar naam verkeerd. Iedereen moest dus lachen, want ik zei de naam van een zuster, die ze niet zo aardig vind haha. Ze kon er om lachen, al gaf ze me wel een klap op m'n arm. Toen gingen we eten en ik was zo met mezelf bezig, dat ik op een moment gewoon de fles drinken die voor iedereen op tafel stond pakte en aan mijn mond zette. Boi !!! Ik moest echt zo hard lachen daarna en gelukkig alle anderen ook. Ik deed alsof ik thuis was en van mijn eigen drinken dronk! Daarna had ik het drinken voor mezelf dus, zoals je kunt begrijpen.

Iedereen gaat ergens anders heen en ikzelf zal naar Munder gaan. Een plek in de stad, Paramaribo dus. Er zullen 2 zendelingen dit gebied overnemen waarvan 1 waarschijnlijk een nieuwe zendeling vers uit Nederland. Hij hoort het zelf waarschijnlijk dinsdag pas.

We hebben een hele toffe familie leren kennen hier en hun dochter is een onderzoekster van ons. Ze zijn altijd heel goed voor ons en verzorgen ons met lekker eten en verse kokosnoten.
Gisteren hebben we ze gevraagd of ze ons wilden brengen naar Zeedijk. Een plek aan zee waar je over zee Guinea kunt zien. Echt schitterend. We zijn met zijn allen daarheen gegaan en hebben daar een uurtje naar de Zonsondergang gekeken. Was echt een stukje hemel op aarde hoor. Van sommige mensen hier ben ik echt al veel gaan houden en het is dus wel lastig om ze achter te laten. Apart is dat. Zending is een soort les hoe je leert afscheid te nemen, want steeds als je ergens gewend bent en he hebt vrienden gemaakt, dan moet je weer afscheid nemen. Natuurlijk begint dit al op het moment dat je je eigen vrienden en familie achter laat, maar het blijft toch lastig. Misschien gaat het nog wennen.

Zoals jullie begrijpen speelt de overplaatsing nogal een grote rol deze week en vergeet ik alle andere leuke en gekke dingen die ik meegemaakt heb. We hebben nog wat bizarre dingen met beetje verstoorde en dronken mensen meegemaakt. Ik had een dronkenman overeind geholpen, die gevallen was maar toen hij niet op me mocht leunen ging hij flippen en schelden. Wwe zijn maar doorgelopen. Hij ging achter ons aan. Maar wij als zendelingen hebben ondertussen veel loop ervaring, hij ging ons niet bijhouden gelukkig haha.

Ik weet nog niet wanneer deze week vertrek. Als ik nog hier ben op woensdag, mijn verjaardag dus, krijg ik wat lekkers te eten van onderzoekers hier. Ik hoop het wel dus. Want roti is super.

Allemaal bedankt voor de leuke berichtjes die jullie gestuurd hebben voor mijn birthday.
Het is apart om zover van thuis te zijn,

Toen ik hoorde dat ik overgeplaatst zou worden was ik echt een beetje van slag. Voor het eerst had ik echt de neiging om vrienden en familie te bellen,want dat zou ik normaal gesproken bij zoiets doen, om mijn gevoel uit te drukken enzo. Ineens heb je dan door dat die mensen er niet zijn om mee te praten en dan voel je je wel even alleen. Wel goed om te leren dingen alleen te verwerken en ook word je dankbaarder voor al die mensen die je normaal gesproken aan horen met problemen en die goede vrienden voor je zijn.

Waar zending allemaal niet goed voor is!

A bun (ok goed)

bedankt en tot volgende keer vanuit een andere Chinees in een andere stad.

Tra Lesi ( tot later)

Elder Koenen