dalek a alen(g) o saka da a son go opo!

Na regen komt zonneschijn!

Soms regent het heel heel heel erg hard in Suriname en soms ook heel erg lang. Dan moet je er gewoon doorheen met de fiets en de plu. Helaas regent het zo hard dat er weinig tegen te houden is. Er liggen grote plassen op straat en wanneer auto's langs je heen rijden komt het water dus vanaf beneden tegen je aan gespat. Veel water in de schoenen dus! Maar na een tijd worden de dagen weer mooi zonnig. En is het weer genieten hier.

Het gaat echt goed hier. Ik begin te wennen aan het werk en het word steeds leuker. De mensen zijn hier iets brutaler en minder makkelijk aan te spreken dan in dat kleine dorpje Nickerie maar meestal is het gewoon een harde buitenkant die ze laten zien en zijn ze wel zacht van binnen. Even doorheen prikken dus. Houding is erg belangrijk hier en iedereen wil er cool en onaantastbaar uitzien. Als zendelingen in onze nette pakjes en onze blije helmen op steken we dus wel af tegen de bevolking, maar ze vinden ons wel aardig en laten ons het werk doen waarvoor we gekomen zijn.

Voor mij persoonlijk is het weer helemaal goed hier en ben blij om hier te werken. Veel aardige mensen ook en het werk gaat ineens heel erg goed. We zien veel succes en eigenlijk beginnen we zoveel succes te zien dat het afsteekt tegen de afgelopen maanden van de zendelingen in dit gebied.Het is heel lang geleden dat ze mensen gedoopt hebben en dat ze veel mensen met interesse vonden. Deze week is er een grote kans dat er 3 mensen gedoopt worden in ons gebied! En dat terwijl veel van de 14 zendelingen die hier werken in Paramaribo aangegeven hebben dat ons gebied, Munder, het meest moeilijke gebied van het land is. Dus zijn de meesten wel verbaasd, dat het nu ineens zo explodeert!! Wel heel leuk om te zien dus en daar voelen we ons echt heel blij om. We beseffen wel dat we het niet zelf doen. Zonder de Heer zijn we niets dus danken we Hem er ook dagelijks voor!

We maken echt veel mooie dingen mee en zien dat we ook echt beschermd worden. Eén van die dingen is, dat het wel echt een extra dimensie aan de zending geeft dat we op de fiets zitten. Vooral omdat hier fietspaden niet bestaan. We fietsen gewoon langs de autoweg tussen de auto's door. Best spannend. Over het algemeen is het dus een kwestie van ontwijken van auto's, voetgangers en grote gaten in de weg en dan heb je ook altijd nog de honden die als sport hebben om fietsers te pakken (vooral mannen met witte shirts en zwarte broek).

Groeten van onze bekeerde waakhond Luna

en

Damushi Apuino !
(Karaiib, inheems indiaanse taal)

is

God Bless!


Elder Koenen vanuit Cyber Wu, Paramaribo City

Mi de baka!

Ik ben terug!

Het was even vervelend die tegenslag van voedselvergiftiging. De mensen waren nogal bezorgd hier en ik werd naar de dokter gestuurd en moest met allemaal mensen bellen. Eén van de redenen was waarschiijnlijk dat het niet minder werd en dat mijn tong een soort zwarte gloed had, was wel een beetje vies. Als ik me niet zo slecht had gevoeld, had ik er een foto van gemaakt. Maar dat heb ik maar niet gedaan, aangezien ik het niet zo veel humor vond op dat moment. Het heeft 7 dagen geduurd maar nu is alles weer goed.

Ik heb veel geleerd, want in die tijd kon ik veel nadenken. Ik heb veel kunnen nadenken over hoe de kerk mijn leven veranderd heeft. En ik heb herinneringen gekregen over welke dingen echt veel zijn verbeterd. Daardoor ben ik weer helemaal top geconcentreerd en gemotiveerd voor mijn zending. Zo is alles voor een reden. Ook heb ik geleerd dat tegenstellingen noodzakelijk zijn. Zonder duister geen licht. Zonder pijn geen vreugde. EN zonder een lange tijd bijna niets eten geniet je niet zoveel van een bord lekkere PASTA als elder Koenen! Na 7 dagen kon ik weer een beetje vast voedsel eten. Was ik wel blij mee dus. Ik kreeg weer honger en heb echt een mega pan spaghetti en tomatensaus en (tja) kip gemaakt. Ik heb zoveel gegeten ik was even in de hemel, denk ik, want ik genoot er van zoals ik in tijden niet gedaan heb. Door zware tijden genieten we meer van de goede dus!!!!

Hier in de stad is alles anders. Maar ook erg interessant. Ik rij op een fiets en met een helm. Ik heb echt een toffe fiets gekocht van een lid die ze importeert uit de USA, beetje een chopperbike. Ook heb ik een mooie helm gekocht in Nickerie en die laten airbrushen daar met een afbeelding van een schilderij dat Human chain heet. Ik heb het logo wat ik gemaakt heb voor de Suriname Zending er ook op laten zetten! Is echt wel switi geworden hoor. Een beetje TE! Hier in de stad zijn veel stoere gasten die in groepjes staan. Ook op sommige plekken is het een beetje ghetto. Ze houden erg veel van bling, dus mijn fiets en mijn helm worden zowat van me af gekeken. Maar ik voel me veilig. Ik weet dat iemand me beschermt.

De kerk hier is wat verder ontwikkeld dan mijn vorige gebied. Daar was gewoon echt niets geregeld door leden. Zendelingen deden letterlijk alles! We moesten de muziek dirigeren, alle lessen geven en ook veel toespraken .......zo heb ik bijna alle soorten dingen gedaan die iemand maar kan doen in de kerk toen ik daar zat. Hier in Paramaribo in de kerk zijn er veel leden met functies die dat overnemen. Geeft ons als zendelingen meer ruimte voor het werk wat we eigenlijk komen doen.

We hebben een schitterend weekend meegemaakt. We hadden een grote vergadering maandag met onze zendingspresident die over 120 zendelingen in het gebied toezicht houdt. Hij was voor een aantal dagen in Suriname. Zondag zat hij bij ons in de kerk en hij gaf echt een mooie toespraak. Ik had het geluk om te mogen vertalen aangezien zij geen NL's verstaan, net zoals de meeste leden hun Engels niet. Dat was interessante ervaring.
Op zondagavond was echt het toppunt van de afgelopen dagen. Omdat President Robison hier was in het weekend wilde hij graag een grote bijeenkomst organiseren voor alle mensen van deze kerk in heel Suriname, in het grote kerkgebouw in het centrum . Er waren overal bussen vandaan gekomen en iedereen zat in de kerk. Ik voelde het al een beetje aankomen, aangezien ik hem in de ochtend al geholpen had met vertalen had ik blijkbaar de test doorstaan en aangezien ik de enige echte NLse zendeling was, die daar aanwezig was, werd ik gevraagd die avond alles voor de mensen te vertalen. Wel interessant om naast de President te staan voor zo'n volle zaal en alles te kunnen doorgeven aan de leden. Het was echt een goede toespraak over hoe leden van de kerk de zendelingen kunnen helpen met mensen vinden die interesse hebben. Zij kennen alle mensen en zijn de bevolking van het land en zo kunnen ze ons echt hiermee helpen. Iedereen was het ermee eens dat ze veel geluk hadden gekregen door de kerk en dat het inderdaad belangrijk was om het door te geven en anderen er ook over te vertellen. Aan het einde werd me gevraagd om mijn getuigenis en mijn bekeringsverhaal aan iedereen te vertellen. Is wel een goede introductie, lijkt me! Iedereen in Suriname van de kerk leiding kent me nu meteen. Was echt een hele mooie ervaring.
Als slagroom op te taart werd er nog door iedereen in de zaal gezongen en het koor van de wijk Suriname heeft het afgesloten met een super mooi lied. De meesten konden hun ogen niet drooghouden.

Het werk gaat weer verder.
Afgelopen dagen hebben we een vergadering met alle elders gehad en vandaag met zijn allen gesport. We zijn er weer helemaal klaar voor.
Nou, ik heb weer genoeg babbels zoals jullie zien. Alles is weer goed dus.

Veel liefs vanuit een chinese Cybercafe in Paramaribo.

Elder Koenen

Nog even wachten....

Voor de vaste maandaglezers van dit weblog.....

Vandaag kwam er een berichtje van de vrouw van de zendingspresident om te melden dat WillemPaul weer is opgeknapt. Hij werkt hard volgens haar, en dat verwachten we natuurlijk niet anders.
Vandaag hebben ze een speciale vergadering met de zendelingen in Suriname en daarom zal hij waarschijnlijk morgen mailen. Lief dat ze het even doorgeeft!

A bun so (bun spreek je uit als boeng)

het is goed zo .


Eigenlijk is hier niet veel gebeurd, want ik heb iets verkeerds gegeten, vorige week dinsdag.
Ik denk dat ze me niet weg wilden hebben uit Nickerie.

We zitten veel binnen nu dus en wachten tot het wat beter met me gaat.
Bedankt allemaal voor alle leuke berichten en de fijne post!

Mijn verjaardag was er wel beter door, tussen al het rennen naar het toilet. hehe.

Ik heb veel gebeden om de rit die 3 uur duurt ( van Nickerie naar Paramaribo, waar ik nu ben) over een hobbelige weg goed te doorstaan, en het is allemaal goed gekomen.

Afscheidnemen op de laatste dag in mijn gebied was best wel droevig en er vloeiden veel tranen van beide kanten. Aparte ervaring vooral omdat het mijn eerste tranen op zending waren. Zoveel indruk maakte het dus op mij!

Ik houd het kort deze keer want er is echt niet veel gebeurd.
Volgende week meer!

Toch wat foto's

Vriendelijke groeten

Elder Koenen

Elder Koenen is bijna jarig!

Ik heb al eerder een oproep gedaan, maar die is nu naar beneden geschoven, daarom nog maar een keer........
Willem Paul wordt komende woensdag 25 jaar en dat viert hij wel heel ver weg! Wil je hem feliciteren, stuur dan een reactie op dit of het vorige bericht, dan leest hij je boodschap van de week. Al vast bedankt!

JAJA? fa waka, ay go.

Hoe gaat het? het gaat goed.


Grappig. Echt een cultuur verschil dus. Eerste zoveel weken was ik de hele dag beledigd als ik mensen groette op straat. Ze hebben een ander soort taalgebruik en een andere manier van groeten, haha. Als ik hallo of hoi of goedendag zeg, zeiden ze: JAJA.

Kun je je dat voorstellen? Het klinkt alsof iemand zegt. Jaja, het is wel goed met jou. Maar dat is dus de manier van groeten hier. Als we in NL zeggen: hoi, dan zeggen ze hier: Ja. Ik ben er nu aan gewend geraakt en zeg dus gewoon Ja tegen mensen en dan zeggen ze JaJa terug. Erg grappig. Het klinkt bizar maar het is gewoon de normale manier van doen hier.

Deze week was een grote Shock voor me. We wisten dat er telefoontjes van de ZendingsPresident gingen komen. En dat we dus zouden horen of we ergens anders naartoe zouden gaan. Elke 6 weken gebeurt dat: overplaatsingen. Maar omdat je normaal langer op dezelfde plek blijft dan 1 maal 6 weken dacht ik "Maak je niet druk, je blijft toch hier." NOT. Zaterdagochtend was het dan zover, en m'n maag draaide een beetje om. We gaan alle 4 ergens anders heen. Ik vond het echt jammer hoor omdat we net zoveel mensen gevonden hebben, die echt goed zijn en we hebben zelfs al wat mensen gevonden, die gedoopt willen worden. Dat ga ik dus helaas niet mee maken.

De rest van de dag was ik van slag eigenlijk. We waren bij een lid op bezoek. Een zuster had lekker roti gekookt voor ons en met haar gezin en ons 4en gingen we eten. Ik moest bidden en prompt zei ik dus haar naam verkeerd. Iedereen moest dus lachen, want ik zei de naam van een zuster, die ze niet zo aardig vind haha. Ze kon er om lachen, al gaf ze me wel een klap op m'n arm. Toen gingen we eten en ik was zo met mezelf bezig, dat ik op een moment gewoon de fles drinken die voor iedereen op tafel stond pakte en aan mijn mond zette. Boi !!! Ik moest echt zo hard lachen daarna en gelukkig alle anderen ook. Ik deed alsof ik thuis was en van mijn eigen drinken dronk! Daarna had ik het drinken voor mezelf dus, zoals je kunt begrijpen.

Iedereen gaat ergens anders heen en ikzelf zal naar Munder gaan. Een plek in de stad, Paramaribo dus. Er zullen 2 zendelingen dit gebied overnemen waarvan 1 waarschijnlijk een nieuwe zendeling vers uit Nederland. Hij hoort het zelf waarschijnlijk dinsdag pas.

We hebben een hele toffe familie leren kennen hier en hun dochter is een onderzoekster van ons. Ze zijn altijd heel goed voor ons en verzorgen ons met lekker eten en verse kokosnoten.
Gisteren hebben we ze gevraagd of ze ons wilden brengen naar Zeedijk. Een plek aan zee waar je over zee Guinea kunt zien. Echt schitterend. We zijn met zijn allen daarheen gegaan en hebben daar een uurtje naar de Zonsondergang gekeken. Was echt een stukje hemel op aarde hoor. Van sommige mensen hier ben ik echt al veel gaan houden en het is dus wel lastig om ze achter te laten. Apart is dat. Zending is een soort les hoe je leert afscheid te nemen, want steeds als je ergens gewend bent en he hebt vrienden gemaakt, dan moet je weer afscheid nemen. Natuurlijk begint dit al op het moment dat je je eigen vrienden en familie achter laat, maar het blijft toch lastig. Misschien gaat het nog wennen.

Zoals jullie begrijpen speelt de overplaatsing nogal een grote rol deze week en vergeet ik alle andere leuke en gekke dingen die ik meegemaakt heb. We hebben nog wat bizarre dingen met beetje verstoorde en dronken mensen meegemaakt. Ik had een dronkenman overeind geholpen, die gevallen was maar toen hij niet op me mocht leunen ging hij flippen en schelden. Wwe zijn maar doorgelopen. Hij ging achter ons aan. Maar wij als zendelingen hebben ondertussen veel loop ervaring, hij ging ons niet bijhouden gelukkig haha.

Ik weet nog niet wanneer deze week vertrek. Als ik nog hier ben op woensdag, mijn verjaardag dus, krijg ik wat lekkers te eten van onderzoekers hier. Ik hoop het wel dus. Want roti is super.

Allemaal bedankt voor de leuke berichtjes die jullie gestuurd hebben voor mijn birthday.
Het is apart om zover van thuis te zijn,

Toen ik hoorde dat ik overgeplaatst zou worden was ik echt een beetje van slag. Voor het eerst had ik echt de neiging om vrienden en familie te bellen,want dat zou ik normaal gesproken bij zoiets doen, om mijn gevoel uit te drukken enzo. Ineens heb je dan door dat die mensen er niet zijn om mee te praten en dan voel je je wel even alleen. Wel goed om te leren dingen alleen te verwerken en ook word je dankbaarder voor al die mensen die je normaal gesproken aan horen met problemen en die goede vrienden voor je zijn.

Waar zending allemaal niet goed voor is!

A bun (ok goed)

bedankt en tot volgende keer vanuit een andere Chinees in een andere stad.

Tra Lesi ( tot later)

Elder Koenen

Oproep voor alle familie, vrienden en andere lezers van Elder Koenen...Bijna jarig!

Zoals jullie vast wel weten is Elder WillemPaul Koenen komende woensdag op 11 juni jarig!
Het is heel lastig om de post daar op tijd te krijgen, maar misschien kunnen we via dit weblog wel iets anders doen.
Als verrassing lijkt het me leuk, als jullie een reactie plaatsen op dit berichtje, om hem te feliciteren met zijn verjaardag, de reacties krijgt hij nl. wel te lezen........alleen al komende maandag.
Dus klim allemaal snel in je toestenbord en stuur hem een leuke felicitatie!
Iedereen alvast bedankt en veel lees- en kijkplezier verder,

Groeten, Lilian

Yu verstan sa me taki?

Begrijp je wat ik zeg?


"Bakra"
Door het woord Bakra word raak ik wel een beetje geprikkeld. Dat woord gebruikten de mensen vroeger voor de blanken die slavenmeester waren. Het betekent iets als Meester van de Ziel. Niet heel kleurrijk dus. En dat kan soms goed gebruikt worden en soms minder goed. Het ligt aan de toon. Net zoals we neger of turk kunnen zeggen in Nederland. Als omschrijving voor een blanke is er niet veel verkeerds mee (al vind ik het niet prettig klinken en m'n nekharen gaan er altijd van overeind staan), maar als je het op straat naar iemand roept als je zelf van andere afkomst bent gaat het toch minder goed overkomen! Op straat word het geroepen naar je en in winkels, maakt niet uit waar.....door kleine kinderen op de fiets, die blij naar je zwaaien en Bakra roepen of gewoon mensen die in de auto zitten en langs rijden en het roepen met een lach op hun gezicht, alsof ze een bijzonder dier zien of vanaf hun huis en het naar je schreeuwen. Laatst ook in een winkel ging de winkelbediende die eigenaar ervan is tegen me zeggen " Bakra Amerikano" . Enige wat ik gezegd heb is: " Ik kom uit Nederland en niet uit Amerika meneer." Gelukkig schrok hij een beetje en doet hij het niet meer maar, het test je geduld soms wel!

Ik ben zelfs door een Papegaai zo genoemd!!! haha.

Dat gebeurt veel, papegaaien zijn een soort waakhonden en zitten op de poort bij mensen of in hun boom. Het zijn echt van die grote mooie papegaaien in alle kleuren en ze roepen en fluiten van alles. Soms hoor je ze goeiedag, goeiedag, of klopklop, klopklop roepen. En dus ook Bakra en laatst werd ik zelfs uitgescholden door eentje! Hij riep Sukkel naar me! Wel grappig zoals je kunt begrijpen.

Afgelopen weekend was het vasten weekend. Dan eten en drinken we 24 uur niet en als we dan in de kerk komen kunnen we onze getuigenis geven. Het was een hele goede dienst en er waren veel onderzoekers. Eigenlijk meer dan leden! Aan de ene kant heel goed, aan de andere kan ook weer niet, haha. Maar goed.... toen we thuis kwamen had ik echt heel veel honger, omdat we na de kerk nog van alles moesten regelen dus pas rond half 3 thuis kwamen. Maar toen we in ons appartement kwamen was er een aangename verrassing. Onze huisbazin had eten op onze tafel gezet. Ze was jarig en dan maken ze eten voor anderen!!!! haha. Lekker roti eten met kip en groenten en er was gebak en frisdrank bij. Ik kan je vertellen dat je na 24 uur niet eten echt aan het schrokken bent als een hond die opgejaagd wordt. Daarna nog een nieuw soort vrucht gegeten. Zuurzak. Echt Sweeti! (lekker). Tip voor iedereen die gaat eten bij een Surinaamse. Als je aan het eten bent zeg dat het Sweeti is dan kan ze de hele dag niet stoppen met glimlachen. Nog iets anders grappigs. Soms eten we echt veel. Zeg dan bij de mensen dat je (spreek uit als) Chinso wilt, dat betekent: een beetje. Ze vinden het zo geweldig dat je het neger-Engels spreekt dat je alleen maar meer krijgt !!! haha.

Zo was het ook die zondag. We hadden ons dus helemaal vol gegeten en gingen daarna bij mensen langs en bij de eerste persoon die mijn collega en ik bezochten moesten we zitten en eten want ze had iets gemaakt wat we moesten proeven. Ik zei chinso alstublieft en kreeg nog steeds een groot bord vol. Ik moest echt mijn best doen maar het was gelukkig SWEETI! Enkele uren later gingen we weer op bezoek bij iemand die net lid was en die was ook Roti aan het maken! Toen heb ik echt mijn excuus gemaakt en verteld dat ik gevast had en dat mijn maag een beetje van streek was. Gelukkig hoefde ik toen alleen maar een beetje eten en drinken te accepteren van haar, haha. Wat een zegeningen toch he! Soms is onze koelkast zo vol met eten wat we niet eens zelf gekocht hebben dat ik echt verwonderd ben hoe dat er toch gekomen is. Zegeningen van een Zendeling hoor!

We hebben deze week heel hard gewerkt en veel wondertjes gezien. Dit gebied is heel bijzonder en ,tussen het honden ontlopen door, is het een heel mooi land. Mensen zijn vaak heel sterk in hun geloof. We komen bij ze op bezoek om over het Evangelie te praten en soms gaan ze het een beetje overnemen en dan zijn ze ons aan het lesgeven en hun getuigenis van God aan het geven. Dan voel ik me wel klein en onervaren, omdat de mensen hier veel beproevingen krijgen en hun geloof heel erg diep zit! Heel leerzaam en ik voel me er wel nederiger door om deze dingen mee te maken. Eigenlijk zijn we als zendelingen geroepen om mensen dichter bij de Heer te brengen en we komen er zelf ook dichter van bij de Heer. Door veel te leren maar dus ook door de mensen die we aan het onderwijzen zijn.

Er zijn wat dingen die we proberen te verbeteren zoals meer mensen op straat aanspreken. Dat gebeurt hier niet zoveel, omdat het makkelijk is bij mensen langs te gaan omdat veel mensen je toch wel binnen laten. Dat is toch wel het beste omdat mensen zich dan het meest vertrouwd en op hun gemak voelen. Zelf wen ik ook al aan het werk en voel ik me steeds meer mezelf, maar dan als Zendeling. Het is wel een heel ander leven natuurlijk en we hebben een speciale taak en zijn erg toegewijd, zonder afleiding. Maar het beste is om een manier te vinden, zodat je ook jezelf bent. Dat begint nu wel te wennen. Sommige mensen waar we komen geven me hun speciale plek om te zitten en dan mag ik in hun hangmat op de veranda zitten (hangen, liggen) en dan ben ik al een stuk sneller mezelf!!!


Veel regenachtige groeten uit Suriname!
En dus ook broeierig warme groeten er gratis bij!

Elder Koenen