drai baka na Nickerie

Na een precies een jaar ga ik terug naar mijn "geboorteplaats" (als zendeling), Nickerie! Ik ben echt enthousiast. Met een mede bakraboi, elder Croese!

Goodbye sweet Blauwgrond met de vele mooie herinneringen! Het was gisteren wel even lastig om van veel mensen afscheid te moeten nemen. Ik heb hier zoveel goede mensen leren kennen in dit mooie gebied. En ja, ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik de switi warungs, de warme douche, de schoonmaakster en de vele goede winkels niet zou missen!

We hebben gezien dat Robert in een week zoveel geleerd heeft en niet kon wachten tot zijn doop. Iets meer dan een week na de eerste keer dat we hem zagen is hij deze zondag gedoopt. Hij is zo blij en echt een grote aanwinst voor de gemeente, super cool. We hebben zoveel wonderen gezien de laatste tijd. onvoorstelbaar.

Ook heb ik met moederdag naar huis gebeld, dat was echt leuk ook. Iedereen weer te spreken en te horen hoe het thuis gaat en een beetje lachen om elkaar gekke accent!

De tijd is kort. zo kort. Steeds meer besef ik dat. Ik leer er 2 dingen van. Mijn tijd nuttig te gebruiken en elke minuut goed gebruiken. Ook leer ik ervan genieten. Wanneer je weet dat alles voorbij gaat dan wil je ervan genieten. Dat is iets wat zo belangrijk is en het leven veel beter maakt!

Mijn hoofd is een beetje vol met vele dingen die ik nog moet doen voor morgen ochtend naar Nickerie te rijzen voor een paar uur. Daardoor is het lastig veel te schrijven.

De laatste dagen waren zeer bijzonder. Velen hebben me echt lief bedankt voor de tijd die we doorgemaakt hebben en de gemeente president had me gisteren in de kerk voor iedereen ook bedankt en dat was echt een goed gevoel. We hebben veel met elkaar meegemaakt. Ik heb een mooie foto met hem voor het kerkgebouw gemaakt, echt een goede herinnering. President Parabirsing is echt goed. Ook mocht ik wat zeggen tijdens de dienst en het was wel lastig om het droog te houden! Ik had een grote toespraak voorbereid met veel feiten en teksten, maar toen ik naar voren liep, voelde ik dat ik gewoon m'n gevoel moest laten spreken. Ik heb mijn eigen bekerings verhaal gedeeld en dat het grootste wonder dat er is, is dat iemands leven veranderd door de verzoening van Christus. Dat wonder heb ik in mijn eigen leven meegemaakt en vele malen in de levens van anderen op mijn zending. Daar ben ik dankbaar voor en dat sterkt mijn getuigenis dat Christus leeft en de Kerk waar is!

soso lobi! alleen liefde!

e.koenen