Geen Anansi Tori!

Geen klets praatjes!

Iedereen bedankt voor de brieven die ik ontvangen heb!

Er is hier veel gebeurd, soms lijkt het net een TV show.
Over TV gesproken......Zaterdag hadden we toestemming gekregen om tv te kijken tussen 10 en 11 in de avond, omdat de week ervoor een pastoor met zijn eigen kerk slechte dingen over onze kerk had gezegd. Toen wij gingen kijken was er een herhaling. De man heet Filemon en hij heeft zijn eigen kerken hier in het dorp. Daar verdient hij dus geld mee. Hij hoort veel over onze kerk en soms velraten mensen zijn kerk. Dat vindt hij niet zo leuk en daarom ging hij maar op de tv negatieve dingen vertellen over onze kerk, haha. Het was wel grappig, maar ook wel vervelend, want wat hij vertelde is niet op waarheid gebaseerd. Hij vertelde veel leugens. Een tijdje geleden was er een groot schandaal, over een afsplitsing van de Mormonen, die aan polygamie deden. Veel jonge vrouwen waren zwanger geworden. Die vrouwen waren bevrijd door een politie inval, het is in het nieuws geweest.

Deze broeder Filemon denkt dat alles op internet waar is en zegt dus dat hij alles weet over ons want hij heeft het op internet getjekt. Dus hij zegt dat de Mormonen niet goed zijn want dit, en dat. Hij zegt dus dat wij degene zijn van dat schandaal. Maar daar hebben we niets mee te maken, gelukkig! Het is wel jammer dat zoveel mensen dat wel denken. We hebben al wat mensen meegemaakt, die niet meer met ons willen praten op straat, omdat wij mormonen zijn en ze weten al alles over ons, jammer!

Maar... Het werk gaat door. Boldly, Nobly and Independant. No matter what. Als het nog een keer gebeurt, dan hebben we toestemming om naar de TV-zender te gaan en onze kant van het verhaal te vertellen op TV. Interessant!

Van de week waren we een dag in Paramaribo. Beetje winkelen en een interview met de zendingspresident. Ook gingen we in de avond nog even werken daar met wat leden. Elder Beute en ik gingen wat mensen bezoeken en uiteindelijk kwamen we in de avond aan bij een gezin die toevallig eenn verjaardag vierden........lekker eten dus! We zijn daar net 15 minuten en komen er een dame en een andere jongen ook op bezoek en die vrouw begint me aan te staren. Was het gewoon iemand die ik uit Nederland kende! Ik wist dat ze 3 maanden in Paramaribo zat en ze wist ook dat ik in SU zou zijn. Maar ik ben dus maar 3 a 4 uurtjes in Paramaribo geweest tot nu toe. En precies dan, komt ze op hetzelfde feestje langs als waar ik ben. Was echt toeval! Mooi hoe die dingen kunnen werken.

Vorige week maandag heb ik een ongelukje gehad. Mijn pink was uit de kom geschoten in het midden van de vinger, door een basketbal die verkeerd erop schoot. Was wel even schrikken. Nadat ik zelf geprobeerd had hem terug te zetten hebben mijn collegas hem uiteindelijk weer terug in kunnen duwen. Hij is wat dik nu maar dat gaat wel weer over. Het is alleen wat lastig om mensen een hand te geven, want het is mijn rechter hand. Soms maar met links doen dus.

Verder heb ik een interview met de President van de zending gehad. was interessant. Vooral omdat hij erover nagedacht had hoe hij mijn skills verder kon gebruiken. Mijn lestekeningen zijn verspreid onder de zendelingen en ik ben ook bezig met posters. Hij wil mij misschien inzetten om krijttekeningen op straat te maken. Ook vroeg hij hoe mijn Frans was en of mijn paspoort geldig is in die gebieden. Er kan van alles gebeuren nog dus! Spannend!

Nog een paar leuke weetjes:
-honden zijn vervelend, ik hou bij hoeveel bijna bijt ervaringen ik gehad heb. Ik zal het getal niet vermelden om onrust te voorkomen ;).
-afval word hier niet verwerkt en er zijn geen containers. Langs de weg zijn plekken waar het verbrand wordt, daar worden ook de vuilniszakken op gegooid!
-ik voel elke dag dat alles wat er tot nu toe gebeurd is in mijn leven, gebeurd is voor deze tijd van mijn leven. Echt een interessante ontdekking.
-we hebben een jongen die boven ons woont die veel sport kijkt. Hij houdt ons op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de basketbalwereld.
-ik ben al donkerder dan de meeste zendelingen die al langer dan een jaar in dit land zijn.
-Ik had al veel respect voor vrouwen. maar elke dag krijg ik weer meer respect. Je ziet zoveel vrouwen die knetterhard werken voor hun gezin en alles doen omdat hun mannen te lui zijn of liever sopi (drank) drinken.
-ik heb laatst iemand een zegening gegeven in een vol ziekenhuis en iedereen keek toe, gelukkig was iedereen respectvol en rustig. Was wel een beetje eng.
-niemand stopt het goede werk!


Tot zover deze Tori

Much Love uit SU

Elder Koenen

Waka bun pasi!

Kies de goede weg!
(choose the right!)

Ze hebben me gevraagd om het logo te maken van de zending in Suriname. Onder het logo komt de tekst; Waka Bun Pasi (letterlijk: Loop Goede Pad) Ook heb ik al veel schetsen van Christus kunnen maken voor mensen, om ze te bedanken voor hun hulp en ik heb een lid kunnen verblijden door de naam van zijn dochter op zijn nieuwe vissersboot te schilderen. Echt leuk dat ik gewoon kan blijven schilderen en tekenen tijdens mijn zending om anderen blij te maken.

Deze week was een week met veel ups and downs, dat is denk ik het zendingswerk overal. Soms kom je thuis en was de dag super en soms , tja, dan zit alles tegen. Er zijn mensen die heel fijn reageren en mensen die vrij lastig zijn. En de cultuur hier is ook een beetje 'no spang' (maak je niet druk). Dus vaak zijn de mensen niet thuis als we een afspraak hebben of zijn ze druk met iets anders. Agenda' s moeten nog uitgevonden worden hier. Het lastige er aan is dat we heel lang lopen soms, om bij iemand thuis te komen, want we hebben verder geen ander vervoer. En dat kan soms wel moeilijk zijn als het meerdere malen op een dag gebeurd.

Maar ja wel goede workout, vooral met al dat eten wat we krijgen. Deze week was echt bizar en aan de andere zendelingen te horen geen uitzondering. We hebben serieus maar één keer voor ons eigen eten hoeven te zorgen. Voor de rest zijn we de hele week door gevoed door andere mensen, en niet een klein beetje maar echt veeeeeeeeeeeel eten.

Ik wil iedereen bedanken die post gestuurd heeft, ik heb gehoord dat er wat post voor me gearriveerd is in Paramaribo. Dat ga ik deze week ophalen. We hebben een vergadering in Paramaribo en wat andere dingen die we moeten doen met alle zendelingen in Suriname. Met zijn 16en dus, en de president van de zending met zijn vrouw ook. Donderdag en vrijdag zijn we dus daar en krijg ik mijn post. Spannend!. Word ook een leuke dag, en iedereen is helemaal blij want daar eten we ook Mc Donalds!! Normaal niet zo mijn favo maar hier is het zeldzaam, dus zal me wel smaken denk ik.

Misschien denken jullie dat ik alleen maar grappige dingen meemaak en gekkigheid uithaal hier, omdat ik veel fun dingen schrijf,haha. Dat kan ik me voorstellen! Het werk hier is heel geestelijk en we hebben hele mooie dingen die we meemaken met mensen en onderweg. Het is alleen lastig om dat te beschrijven , soms zou ik willen dat jullie thuis mee konden kijken. Op sommige plekken en in sommige situaties, het is echt de moeite waard! Ook deze week hebben we veel goeds meegemaakt en wat bizarre dingen ook.

Sommige Hindoestaanse mensen hebben wat problemen met christenen. Zo waren we op een verjaardag uitgenodigd door een jonge onderzoeker. Haar moeder is Javaans en haar vader is Hindu. Ze zijn heel tof en geïnteresseerd. dus we kwamen daar en ze gingen ons meteen met voedsel volstoppen. Toen kwamen de opa en oma op de verjaardag van het meisje. Omdat het meisje met ons rond de tafel in de tuin zat, kwamen ze niet naar haar toe en zeiden ook niets tegen haar of ons. Ze keken vrij onvriendelijk. Ik zal jullie de echte omschrijving besparen, haha. toen verdwenen ze het huis in. Horen we later dat ze via het huis meteen weer weggegaan zijn, omdat ze christenen niet zo cool vinden. Ik heb me verontschuldigd, maar de vrouw zei dat we gewoon moesten blijven,want dat ze het recht niet hadden om zo te doen. We hebben gewoon mensen weggejaagd van een verjaardag!!! Beetje grappig wel.

Ook maken we veel dingen mee met dronken mensen op straat. Laatst kwamen we iemand tegen die niet met ons wilde praten, omdat hij gedronken had. Hij zei: Ik ben niet schoon nu, dus wil niet met jullie praten. Morgen bekeer ik me en dan praat ik met jullie. Ik zei hem dat hij zich nu moest bekeren en hij herhaalde mijn woorden en strompelde verder. We hebben er hard om gelachen, ook al was het ook een beetje triest. Er zijn veel problemen met drugs en alcohol bij de mannen hier, ook omdat cocaïne best goedkoop is. We gaan ze voeden met het goede nieuws en ze helpen hun leven beter te maken!

Ook word ik 's nachts opgegeten door muggen en zoveel dat ik een allergische reactie krijg en mijn been hard geworden was haha. maar dat komt ook wel weer goed.

We hebben veel goede en aardige mensen gevonden die veel willen leren en naar de kerk komen. Ik houd jullie op de hoogte van alles!

lobi liefde
krakti kracht
bribi geloof



Elder Koenen

MTC- tekeningen

Hieronder dan toch eindelijk de langverwachte tekeningen.........

Plan van Zaligheid in 3 tekeningen:





Noodzaak van profeten:

Bun Sani!

goede dingen!


het is hier echt heel goed. Het werk is het beste werk wat er bestaat!
Ten eerste bedankt voor al jullie leuke berichten op mijn weblog. Deze komen allemaal goed aan in mijn emailbox. Bedankt!

Ik heb een hele goede week gehad, al had ik het soms wel zwaar om met mijn collega mee te komen. Hij is heel snel en gewend aan de hitte. Ik echter niet en heb moeite om zo snel te wandelen de hele dag door. Het went gelukkig wel.

Veel dingen hier zijn echt heel mooi. Wat het hier lastig voor de bewoners maakt is dat ze echt niet veel verdienen. Wij zendelingen krijgen meer geld in de maand om alleen te eten, dan een volwassen man verdient met een fulltime baan om helemaal rond te komen met zijn gezin. De mensen werken heel hard voor heel weinig. Ze verdienen nog geen 200 euro per maand en de kosten voor eten stijgen elke dag. Het is wel moeilijk om dat te zien. Ook zie je heel veel vrouwen die alleen hun kinderen opvoeden. Om de één of andere reden zijn de mannen hier niet zo nuttig. In het algemeen lijken ze niet echt een steun maar eerder een last voor het gezin. Het is lastig om te zien dat ze dan ook nog wel de baas willen zijn over de familie en ze het verbieden om bijvoorbeeld naar de kerk te gaan. Daar moet ik nog mee leren omgaan zonder een beetje kwaad teworden haha.

De rest is schitterend hier. Het werk, de mensen, het weer en de natuur.
De mensen hebben verse vruchten groeien en geven ons er altijd van. Bananen vers van de plantage hier, mangos, papayas, ananas en allerlei fruit krijgen we zo van de mensen die het uit de tuin hebben. Ze zorgen heel goed voor ons. Zelfs al hebben ze helemaal niets, geen geld en bijna geen eten dan maken ze toch eten voor ons. Ze dringen het ons echt op en we moeten het van ze aannemen. En dan maken ze meteen zoveel dat we het eigenlijk niet op kunnen. Echt mooi van die mensen. De eerste avond dat ik hier was hadden de zendelingen hier een grap uitgehaald. We gingen eten bij een vrouw en ze hadden gezegd er extra pepersinte doen. haha. ik moest huilen en zweten en kon het niet op eten. Moesten ze hard om lachen natuurlijk!

Gisteren was het moederdag en konden we allemaal naar huis bellen. Het was heel leuk natuurlijjk om contact met het thuisfront te hebben en dat geeft iedereen weer nieuwe energie.
Omdat het moederdag was waren de vrouwen in de kerk blij om ons te voeden. We hebben wel 3 tot 4 maaltijden gekregen gisteren en zelfs werd er een ontbijt gebracht bij ons thuis. Zoveel eten dat we nog 2 dagen ervan kunnen eten. Wel bijzonder om dat mee te maken. Lekker ook! Hindoestaans, Surinaams en Javaans eten is het beste!!!! Op zo'n dag leer je ook nee te zeggen want ik kon op gegeven moment echt niets meer eten! haha

Hier zien we elke dag wondertjes en ervaren de invloed van de Heer in ons werk, de mensen staan heel dicht bij de natuur en bij de hemel daardoor. Ze krijgen heel makkelijk antwoord op hun gebeden en soms zelfs door dromen. Heel goed om dat zo mee te maken met deze pure mensen. Ik leer veel. Ook over mezelf, omdat deze mensen zo puur zijn dat ze als een spiegel zijn voor mij.

Het zendingswerk is nog beter dan ik had durven hopen en elke avond komen we voldaan en toch ook moe van het harde werken in broeierige temperatuur thuis en slapen we goed.

Groeten uit Su

van Elder Koenen

Foto's eerste 3 weken.....

Sweeti Sranang

Elder Koenen vlak na zijn aankomst in de West Indies Zending met President en Zuster Robison.

Mooi Suriname! Het is echt schitterend hier!

Deze week was een week van heel veel nieuwe ervaringen. Ik heb dinsdag en woensdag gewerkt in Trinidad. Is een eiland hier in de buurt. Was wel indrukwekkend. De mensen wonen allemaal in krotten, maar rijden in de dikste wagens! Ze spreken Engels maar het is bijna niet te verstaan, want ze spreken met een heel ander accent. De hitte is hier overal behoorlijk wennen maar wat me als eerste opviel is dat mensen heel open zijn en heel makkelijk mee te praten zijn, als ze te verstaan zijn, hehe.

Woensdagavond laat ( 30 april) ben ik in Paramaribo, Suriname aangekomen. Toen ik het vliegtuig uitstapte ( gewoon op de landingsbaan met een trapje uitstappen) voelde ik me al goed. De volgende dag ben ik met de zendelingen die mij van het vliegtuig gehaald hebben naar mijn zendingsgebied gereden met een terreinwagen! De wegen zijn zo slecht hier, overal kuilen en gaten, maar o WAT IS HET MOOI HIER!

De reis duurde meer dan 3 uur want de plek waar ik dien heet Nikerie. Dit ligt dicht bij Guinea en is ongeveer 250 km ten westen van Paramaribo. De weg erheen lijkt alsof je in een vietnam film zit. Overal palmbomen, riviertjes, hutjes en vissende mensen. Een schitterende rit dwars door de Amazone.

Mijn collega hier komt zelf uit Suriname en is ongeveer 3,5 jaar lid van de kerk. Hij heet elder Dinge en hij is al 1,5 jaar op zending hier en heeft veel ervaring in dit gebied. Hij kent alles op z'n duimpje en spreekt de lokale taal ook: Sranang Tongo.

De mensen die we tot nu toe aangesproken hebben zijn allemaal heel erg aardig en makkelijk om mee te spreken. Mensen zijn echt buitengewoon nederig en open hier. Echt heel bijzonder om mee te maken. Iedereen komt naar je toe als je bij hun huis staat en praat met je en de meeste maken even tijd voor je en nodigen je uit binnen te komen. Het grappige is dat ze hier geen deur bel hebben dus wat we hier doen is bij het hek of de deur staan en KLOP KLOP roepen. Als ze dan zeggen je kunt doorkomen kun je verder lopen.

De natuur is echt bijzonder hier, net zoals de bevolking. We zijn een bijzonder gezin tegengekomen. Ze zijn indianen en echt super aardig. De man werkt in de jungle en had een klein soort aapje meegenomen voor zijn zoontje, die er de hele dag mee op zijn hoofd rondloopt. Tarzan heet het aapje. Ik moest zo lachen toen ik het zag.....Ik ga er nog foto's van maken. Ik heb veel nieuwe dieren gezien, zoals super grote kakkerlakken in ons apartement, waarvan er één over mijn voet liep, en een hele grote salamander ook die we buiten zagen.

Het minpuntje is dat het hier stikt van de straathonden, die je moet wegjagen als ze te dichtbijkomen. Je ziet echt zielige gevallen hier. Honden, die verlamde achterpoten hebben en zichzelf vooruitslepen en kale honden en allerlei zielige toestanden. Daar moet ik wel aan wennen.

Verder voel ik me echt gelukkig met wat ik doe hier. Mensen helpen overJezus Christus te leren en te zien dat ze het herkennen en dat ze er gelukkiger door worden. Het is heel dankbaar, maar wel hard werk. Vooral omdat het heel erg warm is hier en ook erg vochtig. We zijn van 's ochtends 10 tot 's avonds 9 buiten, met wat pauze voor eten. Omdat we hier geen fiets hebben lopen we overal heen. best wel zwaar en wennen.
Maar ik weet waarvoor ik het doe dus heb genoeg wind in de zeilen.

Het is een heel klein dorpje hier en we zitten we met totaal 4 zendelingen. We wonen in een huis met 2 kamers dus de andere 2 elders zijn onze buren. Is zeker wel gezellig. Eén van de andere zendelingen komt ook uit Nederland en ik ben hem hiervoor al een aantal keer tegengekomen. I wel leuk om over van alles bij te praten. Hij heet Elder Beute en geeft leiding aan de kerk hier, omdat er nog niet genoeg leden zijn met genoeg ervaring om dat te doen. Is best wel zwaar voor hem dus.

Ik heb toestemming gekregen van de zendingspresident om mijn talent te gebruiken voor het zendingswerk en daar ben ik echt vet blij om. Ik zal in de toekomst wat graffiti workshops geven en tekeningen en posters en logo's voor de zending maken!! Mensen houden hier echt van mooie dingen en door de mooie omgeving krijg ik genoeg inspiratie! Echt gaaf dus.

Much love and greets from Nickerie!

Elder Koenen

En dan ...West Indies

Foto geplaatst door zuster Robison, echtgenote van zendingspresident op website van West Indies zending. Met vermelding: Nieuwe zendelingen in April; we hebben zojuist Elder Wright uit Arizona en Elder Koenen uit Nederland verwelkomd. Zij zijn twee fijne zendelingen en we zijn enthousiast dat ze bij ons in de zending zijn.