maandag 15 februari 2010

Interessante week

Interessante week!

Sommige minder leuke dingen, maar ook veel leuke dingen.

Tja, het was wel even pijnlijk en de pijnstillers waren zo sterk dat ik helemaal ging hallucineren. Dat was niet het beste deel van de week. De zusters op de afdeling waren over het algemeen heel leuk en ik heb een echt goede tijd gehad. Het eten was zelfs erg lekker.

De medepatienten waren ook heel leuk. Toen ik weer beter aan het worden was, ben ik veel mensen gaan onderwijzen daar. Er waren echt mensen die erop aan het wachten waren.

Er was een jongen op mijn afdeling die heel ziek was ook. Op een gegeven moment had hij zoveel pijnen en de zusters hadden al van alles geprobeerd, dat ik één van die zusters vroeg of ik hem een zegen mocht geven omdat ik een een priester was van onze kerk. Ze was goed met me en koppelde me af van het infuus en ik ben naar hem toegelopen. Hij wilde graag dat ik hem hielp en het was een bijzondere zegen van hoop. Die nacht was de eerste nacht dat hij weer normaal heeft kunnen slapen en de volgende ochtend waren de zusters verbaasd dat hij veel babbels had weer. dat was een bijzondere ervaring.

Er was ook een andere man, Henk. Zijn beide benen waren geamputeerd 5 maanden geleden door suikerziekte. Toch had hij een rust over zich die bijzonder was. Hij bezocht iemand op mijn kamer en ik besloot met hem te praten en hem over het Boek van Mormon te vertellen. Bleek dus dat hij 20 jaar geleden in New York woonde en daar een commercial had gezien over het Boek van Mormon en het toen had hij het besteld en helemaal gelezen.... niemand had hem ooit iets erover verteld dus hij was geïnteresseerd. Hij was het boek inmiddels kwijt, dus toen ik hem mijn boek gaf was hij blij. Ik had 50 teksten gemarkeerd in het boek en de volgende dag kwam hij bij me terug en zei dat hij ze allemaal had gelezen. Hij was helemaal enthousiast. Een dag later kwam hij weer terug en zei dat hij met één van zijn bezoekers het boek had gedeeld. Hij had haar er over verteld en wat laten lezen en die vrouw was nu ook ineens geïnteresseerd. Als hij weer uit het ziekenhuis komt wil hij de kerk gaan bezoeken en hij wil dan die vrouw ook meenemen omdat ze ook veel interesse heeft.In de tussentijd zullen de elders hem onderwijzen in het ziekenhuis, want hij zal nog wel een tijdje moeten blijven daar.

Er waren ook nog een paar andere mensen waar ik het Boek van Mormon aan gegeven heb. Vooral een paar van ze die indiaan waren en het toch wel heel interessant vonden dat het door indiaanse profeten geschreven was. Eén van ze is echt een inheemse die midden in het oerwoud woont, maar door een schotongeluk in het ziekenhuis moet blijven.

Kortom ik heb veel vrienden gemaakt in een korte tijd daar en het was wel leuk. Nu is het tijd om weer op te knappen.Ik heb zoveel hulp van de Heer gezien in mijn tijd daar. Ik heb veel gebeden en heb veel antwoorden gekregen en heb veel tijd gehad om na te denken en dingen te veranderen die veranderd moeten worden.

Mijn uitdaging nu is dat mijn geest graag wil werken, maar mijn lichaam een beetje hapert.

Ik ben al jullie gebeden dankbaar en weet dat jullie gezegend ervoor zijn ook.


groeten

e. Koenen

1 opmerking:

Anoniem zei

wie had ooit gedacht dat je in het ziekenhuis moest belanden om zendingswerk te kunnen doen. Blij te horen dat het weer goe dmet je gaat, en dat zelfs een bezoek aan het ziekenhuis je geest niet van het werk des Heren kan afhouden.

Mark