Spuitbom?

spuitbus dus. Dat woord kennen ze niet, dus ze noemen het spuitbom. haha. Ik was blij dat ik de kans had om iets te maken voor een activiteit in de kerk. Ze gingen iets uitbeelden met de boom des levens en ze vroegen mij om iets te maken. Ik was blij als een kind om weer een spuitbus vast te houden en ik kon het gelukkig nog steeds! Wel had ik na 10 minuten al kramp in mijn vingers, die zijn het dus niet meer gewend haha.

In onze tuin hebben we een manja boom. (mango). Onze huurbaas had laatst gezegd, dat we altijd mogen zoeken in de tuin naar manjas en dat we ze mogen rapen. Elke ochtend ga ik met m´n slippers even het gras op lopen om wat verse manjas te halen. Is wel echt tof hoor, om vruchten uit de tuin te halen en dan met het ontbijt te eten. Manja´s zijn echt super lekker. Switi!!!

Verder heb ik weer eens een dure les geleerd van de week. Het was zowel een geestelijke les als praktische les. We waren op straat mensen aan het contacten en onze laatste contact die we hadden, voordat we in de kerk moesten zijn voor de activiteit, spraken we een man aan die een beetje snel liep. Mijn collega sprak hem aan en gaf hem een uitnodiging voor kerk. Hij zei "ok is goed, maar praat een beetje snel, want ik heb erge buikpijn". Dus hij gaf de uitnodiging en toen we weggingen bood de man ons een ijsje aan uit een tasje, dat hij droeg. Hij zag er aardig uit en ik nam het aan. Een echt cocosijsje, zei hij. Dusdat! Ik was benieuwd en ben een beetje te nieuwsgierig met eten, dus onderweg naar de kerk had ik het ijsje opgegeten en het was wel switi! Maar 1 minuut voordat we bij de kerk waren kreeg ik me toch een buikpijn....... Niet normaal, krampen zo zwaar! Ik wist gelijk dat het door het ijsje kwam, snelde naar de toilet en heb alles er weer uitgegooid. Toen voelde ik me wel beter.

Nu komt de tori:
Toen de man het ijsje aanbood en ik het wou eten kreeg ik het gevoel om het niet te eten. Iets in me zei: Eet het niet!!! Maar ik was te gulzig en dacht Het is gewoon een ijsje toch! Toen vroeg ik mijn collega om mijn voorgevoel te testen en hij zei: Waarom niet. Hij dacht ook, gewoon een ijsje toch. Maar hij had het niet aangenomen! Ik ben een beetje te gridi (gulzig) en heb het gegeten ondanks mijn voorgevoel. Dit voorgevoel was de Heilige Geest die mij vertelde het niet te eten. Zoals Hij ons altijd leidt en waarschuwt. Ik had het niet herkend en het zelfs ontkend en de prijs moest ik betalen! Volgende keer zal ik zeker beter opletten om het gevoel te gehoorzamen!

en o ja:
eet niet van de straat!!!

zeker geen cocos ijsjes waar melk in verwerkt is die verlopen is!!

dat was het weer voor deze week,

groetjes uit warm Suriname

e. Koenen

onbekenden zijn vrienden die we gewoon nog niet hebben ontmoet.

Deze week zat vol intressante gebeurtenissen.

Eerst wil ik een verhaal vertellen:

Er was een man in zijn tent. Op een dag komt hij buiten zijn tent en er ligt echt een grote steen daar. De Heer verschijnt aan hem en vertelt hem om tegen de steen te duwen. De man stemt in en begint tegen de steen te duwen. Dagen gaan voorbij en de man is bezig om hard te werken. De steen beweegt totaal niet. De man word bezocht door de duivel die hem zegt " waar ben je mee bezig, je ziet toch dat het geen zin heeft om te duwen, die steen is nog geen milimeter bewogen". De man vraagt zich nu hetzelfde af, het heeft geen zin, denkt hij. Hij gaat naar de Heer en vraagt Hem, Waarom moet ik duwen tegen deze steen, het heeft geen zin, hij is nog niets bewogen. De Heer antwoordt "Zoon ik heb je niet gevraagd om de steen te bewegen maar om ertegen te duwen. Kijk eens naar jezelf, door hard te werken ben je enorm sterk geworden en je hebt vele krachten ontwikkeld. De man is blij dat de Heer hem heeft uitgelegd waarom hij moest duwen en voortaan zal hij altijd doen wat de Heer hem vraagt omdat het altijd voor ons bestwil zal zijn, zichtbaar of niet zichtbaar, begrijpelijk of onbegrijpelijk.

Ik hou veel van dat verhaal en het is erg toepasbaar in ons leven. Moeilijkheden vormen ons en wanneer we goed volhouden en volharden worden we er beter van.

Het is hier toch wel een apart land en er gebeuren vreemde dingen. Zo is eén van onze onderzoekers is in de gevangenis beland door iets stommigs. Een ander verhaal ís wat aangrijpender. Ik belde Shirley die aantal weken geleden gedoopt is op en vroeg, he hoe gaat het. zegt ze " niet zo goed" . Haar neefje die daar in huis woonde was de nacht ervoor omgekomen door een vuurgevecht. Echt droevig dus!!! Ik schrok wel enorm, aangezien we veel met hem gesproken hebben en hij maar 23 is. We zijn er heen gegaan meteen en ze waardeerden het erg. We hebben een korte les gedeeld over de verzoening van Christus en dat Hij er altijd is om ons te steunen en dat Hij ons kan troosten. Dat konden ze erg waarderen. Ook het idee dat hij niet gewoon verdwijnt maar dat onze ziel doorgaat met leven en het mogelijk voor ze is elkaar later weer te zien gaf ze zeker troost.

Indrukwekkende dingen zijn dat.

Wat bijzonderder en blijer was dat mijn allereerste collega elder Dinge klaar is met zending. hij was woensdag klaar ermee en kwam uit Guyana waar hij diende. Het bijzondere van deze tori is dat hij besloten heeft om van de 7 gemeentes naar de gemeente te gaan waar ik dien. Hij kwam dus thuis in de gemeente waar ik zit en ik kon naar zijn thuiskomst toespraak luisteren......dat was zeker erg bijzonder! Zeer uniek zelfs denk ik. Dat een elder bij de thuiskomstdienst van zijn trainer ( ook wel vader genoemd) kan zijn. Erg leuk.

"wanneer u in dienst van uw naaste bent, bent u slechts in dienst van de Heer" mosiah 2:17


bedankt iedereen voor alles en de leuke brieven.

vriendelijke groeten en foeroe lobi

e. koenen

Iem sabi!

iem sabi!

iem sabi?

Wat betekent dat, man?

Je moet het weten!

N, ee als ik het wist vroeg ik het je niet toch?

Je moet het weten!

.......

dus dat.

iem sabi = je moet het weten.

(waargebeurd verhaal uit het leven van elder Koenen)

Lawlaw sani! (gekke dingen)

Naast het serieuze zendingswerk moet er ook tijd zijn voor lauwe sani (gekke dingen)
Zoals op de foto te zien is, redde ik Rayen van een verschrikkelijke dood. Ik kan hem nog net bevrijden uit de mond van een Grote Kaaiman in zijn achtertuin. Zijn moeder was me heel dankbaar!! ;)

Genoeg gekheid.

Eigenlijk was dit één van de meest geestelijke weken in mijn leven ooit. Enn paar hele bijzondere ervaringen.....eerst de feiten. Elder Mecham word overgeplaatst naar Guyana (engels sprekend). Hij is wel opgelucht, denk ik. Mijn nieuwe collega word Elder Shroath.

Na 4 weken heel hard werken, en helaas voor mijn collega en mij, vooral veel alleen praten door mij, was ik toch wel erg moe. Daardoor ben ik, denk ik, behoorlijk ziek geworden afgelopen week. Echt niet normaal. 24 uur lang braken, het was echt geen pretje. Ik voelde me verschrikkelijk maar vele mensen hebben hun best gedaan me te steunen. In de avond lag ik op mijn kamer en mijn collega liep even de kamer in om wat te pakken. Toen vroeg ik hem of hij mij een verhaal wilde vertellen. Hij keek me een beetje verbaasd aan en zei"moet ik nu meteen geinspireerd zijn?" Ik vroeg of hij me een verhaal wilde vertellen om me beter te laten voelen. Een verhaal waar hij in zijn leven had gevoeld dat de liefde door de Verzoening van Christus hem gesteund had, toen hij zich slecht voelde. Hij dacht even na. Hij vertelde me over een verhaal wat niet zo belangrijk is om nu helemaal te vertellen en bovendien was het persoonlijk. Hij vertelde hoe hij voelde dat de Heer hem troostte en er voor hem was, toen hij het echt nodig had. Op dat moment vulde de kamer zich met een warme gloed. Niet een warme temperatuur, maar een warmte van troost, rust en vrede. Tranen schoten in mijn ogen en gelukkig was het licht uit dus vond ik het niet zo vervelend. Ik wist dat de Heer mij troostte en wilde laten weten dat Hij er altijd is voor iedereen. Door zijn verzoening heeft hij begrip voor onze pijnen, zwakheden, tekortkomingen, zonden en veel veel veel meer dan we ons kunnen voorstellen. Ik ben heel dankbaar voor wat hij voor ons allemaal heeft gedaan......uit puur en alleen liefde, niets anders was zijn reden.

We hebben nog vele wonderen gezien afgelopen weekend. Collega's hadden 5 dagen geleden een vrouw ontmoet, die heel blij was met de boodschap die zij brachten. Ze hebben haar elke dag onderwezen en ze wilde graag gedoopt worden. Zo graag, dat ze eigenlijk zondag na de kerk al gedoopt wilde worden. Dit was dan ook het doel. Ze hebben er hard voor gewerkt met haar. Ze was helemaal voorbereid en wat normaal weken duurt is bij haar in 4 dagen gegaan. Ze was helemaal open voor alles en was gewillig alles te volgen. Geen bezwaren, geen problemen. Het was wel nodig dat ze zondag naar de kerk zou komen en bij het avondmaal zitten. Dat was een vereiste om te mogen gedoopt worden. Nou, hier komt de tori: Zondag ochtend. Onze gemeente president, de liefste man maar soms een beetje verstrooid, had de bekertjes vergeten voor het water. En zo erg vergeten dat ze op waren, dus we konden nog niet beginnen. Hij snel iedereen bellen en iemand zou met de bromfiets wat gaan ophalen. Ik was een beetje overdekop en dacht boi, waarom is hij het vergeten, nu zijn we te laat voor de dienst! We gingen het begin van de dienst 30 min later opschuiven. De desbetreffende mevrouw kon de kerk niet vinden en kwam te laat in de kerk. Ze had het niet kunnen vinden. Het was omdat wij buiten de kamer stonden te praten op de 1ste verdieping, dat zij onze stemmen had gehoord vanaf de straat. Daarom was ze naar binnengelopen om te vragen waar de Kerk was. Zo had ze dus de kerk gevonden en omdat de kerk 30 min later begon was ze nog op tijd om van het avondmaal te nemen dat 10:40 uur plaatsvond in plaats van 10:10 uur. Zo zie je dat de Heer alles op Zijn wijze doet!

Nog veel meer mooie dingen, maar dan wordt het teveel van het goede!

Bedankt
lobi

Waka Sweeti moro fara

e. Koenen

Gado lobi alasma ina grontapu

God houdt van iedereen op aarde.

Het is alweer een half jaar geleden dat ik op zending ging. Een beetje vreemd. De dingen gaan snel als je druk bent en plezier hebt! We maken geweldige dingen mee en zien mensen echt blij en gelukkig worden door het Evangelie.

Afgelopen week hadden we ook weer zo'n grappige, wonderbaarlijk en zeldzame gebeurtenis. Mijn collega en ik hadden even wat drinken gehaald bij een van de 100-en Chinese winkels, omdat het hard ging regenen. We liepen even de winkel uit en terwijl ik daar gewoon even buiten stond, kwam er een kleine Hindoestaanse vrouw naar me toe. Ze sprak ons aan, ze vroeg mij: Jullie zijn van de kerk toch? en geven jullie bijbelles? Ik zei: uhh, jazeker mevrouw. De dame zei: O mijn kindjes zijn steeds ziek en willen jullie ons lesgeven? Waarop ik een beetje verbaasd reageerde: Maar natuurlijk, mevrouw. Ik begreep haar uitleg van waar ze woonde niet echt, dus ze liet het ons zien. Ze vroeg ons meteen een lesje met hen te delen, want haar kindjes waren ook thuis. Wij waren onderweg naar andere afspraak, dus hebben we meteen een volgende afspraak gemaakt.
We hebben de belofte gekregen, dat als we alles doen wat we kunnen doen en hard werken, dat mensen ons zullen herkennen als dienaren van de Heer. Dat is wat er toen ook gebeurde en het is iets geweldigs als mensen naar je toestappen omdat ze graag meer willen leren.

Afgelopen weekend hebben we naar de uitzendingen van de Algemene Conferentie ( dit is een conferentie in Salt Lake City, die wereldwijd wordt uitgezonden. In een heleboel kerkgebouwen komen leden samen om tegelijkertijd naar dezelfde toespraken te luisteren) kunnen kijken en het was echt geweldig. We hadden de mogelijkheid om naar de Profeet en de Apostelen te luisteren. Dit gebeurt eenmaal per 6 maanden en het was eerste maal voor mij als een Elder om ernaar te kijken. Het was echt een van de geweldigste ervaringen ooit. Wanneer je zendeling bent is alles zoveel geestelijker en alles wat er werd uitgezonden was zo duidelijk en scherp en leerzaam. Ik heb echt genoten en het was nog veel geweldiger dat er ook een aantal mensen waren die wij onderwijzen op het moment. Het was een goed weekend. De uitzendingen zijn te zien en te lezen op http://www.kerkvanjezuschristus.nl/

Bedankt iedereen voor de support.

Blesi

E. Koenen