maandag 21 juli 2008

WROKO TRANGA, BOI!



hard werken, jongen!


In Suriname zie je grappige dingen. Eén van de dingen zijn de kleine zangvogeltjes waar iedereen trots mee is. Ze hangen buiten het huis en mensen willen ze showen. Wat vooral bizar is, is dat deze vogeltjes echt voor grote prijzen verkocht worden, ook al zijn ze 1 bij 2 cm groot. Voor ongeveer 400 euro gaan ze over de toonbank en de echt goede vogeltjes worden voor bijna 3000 euro verkocht. Het grappige is dat de mensen deze vogeltjes in hun kooitje uitlaten!!!!! Ze lopen ermee, rijden ermee op de fiets, of achterop de brommer. En als ze er meerdere hebben, zetten ze ze achterin de auto (met kooitje en al!) en gaan een blokje om. Gaan ze beter van zingen!!!

Het zendingswerk is mooi, het werk is zwaar, maar het werk is wel heel leuk om te doen. Zonder ups geen downs en zonder licht geen duister. Met andere woorden zonder tegenstelling zou er niets bestaan.

Gelukkig is er bij ons niets gebeurd met overplaatsingen*, alle andere 14 elders zijn wel van collega gewisseld. 3 zijn vertrokken en er komen 3 nieuwe elders vanuit de taalschool bij deze week. Mijn collega en ik zijn de enige die onveranderd doogaan met samen werken de komende 6 weken. Het werk gaat echt goed hier. We vinden veel nieuwe mensen, die heel enthousiast zijn en bijna al onze dagen gingen heel erg goed. 1 dag was bijzonder moeilijk, omdat bijna alle afspraken niet doorgingen en we wat moeilijke reacties hadden. Soms kan je geest dan wel even breken. Vooral omdat de zon ook steeds feller word en je soms niet zo goed eet. Met een goede spirit gaat het dan goed, maar als het dan zo erg tegenzit ga je het wel even voelen. Gelukkig zien we veel meer mooie dingen gebeuren.

We komen in Suriname vooral veel sterke vrouwen tegen die onze onderzoeksters worden. Ik denk dat meer dan 80 % van de onderzoekers vrouw is. Veel vrouwen zijn echt sterk hier en dat is ook wel nodig. Vaak gaan ze werken en naar school en zorgen ze in hun eentje voor een aantal kids. Ook wonen vader en moeder en nog wat broers en zussen met kids ook nog in zo 'n huis. Wat vaak gebeurt is dat we bij zulke huizen aankloppen en ze komen 'dan naar buiten om even met ons praten. Ze maken dan meteen heel duidelijk dat ze al een kerk hebben en nooit zullen veranderen. Sterke Statement dus! Het mooie wat er dan gebeurt is dat wij als zendelingen echt gebruikt worden als een instrument op zo'n moment. Ik hoor mezelf dingen zeggen, en mijn collega ook, die gewoon echt niet door ons bedacht worden. En daardoor draait de houding van die persoon ineens helemaal. Echt wonderbaarlijk om te zien. Vooral als ze je dan ineens hartelijk uitnodigen om verder te komen en wat te vertellen over het Evangelie. Eén van de dingen die een doorslag geven is dat we als zendelingen de mensen het gevoel geven dat we ze respecteren. Het enige wat we doen is een boodschap delen en ze vervolgens uitnodigen om in hun gebed God te vragen of het waar is. We stelen dus geen geloof en we vertellen ze ook niet ons te volgen of te geloven. Dat maakt wel een verschil en verandert veel houdingen. Ze zijn het namelijk wel eens dat het belangrijk is om er zelf achter te komen wat God wil.

We zien vele goede dingen gebeuren en geven echt veel lessen. Afgelopen week hebben we in een week bijna 45 lessen gegeven. Dat is echt heel erg veel. We hebben zo'n 7 mensen die een doopdatum willen hebben. Het enige hele grote probleem is dat veel mensen niet naar de kerk komen!
-Hier in Suriname fietst bijna niemand. Want het is gevaarlijk en met kids is het al helemaal onmogelijk. Alleen gekke buitenlanders ( zoals zendelingen) en mensen die veel lef hebben vervoeren zichzelf op de fiets.
-De olie (lees benzine) is heel erg duur, dus men gaat niet met de auto of de taxi.
-Op zondag rijden de bussen vaak niet, omdat de chauffeurs dan lekker uitslapen en ze liever bij hun familie zijn. 2 weken geleden heeft een gezin van 5 personen, 2 uur langs de weg gewacht op een bus die nooit kwam.
-Mensen hebben het gewoon heel erg krap en het geld wat ze voor een bus moeten betalen hebben ze vaak niet! Je moet nagaan dat een busrit 1,50 srd betalen (1 euro is 4,5 srd!). Naar de kerk en terug kost dus 3 srd, dat is dus vaak de reden dat ze niet komen. Voor een reden van minder dan een euro!

Als zendeling mogen we geen geld geven en ze niet ophalen. Je kunt dus voorstellen dat het vaak echt een teleurstelling is dat mensen gewoon niet komen, omdat ze geen geld hebben.
We zijn nu bezig om mensen te leren sparen voor het busgeld om de kerk te bezoeken. Een uitdaging!

Tra Lesi! tot later

Elder Koenen

* overplaatsingen; eens in de 6 weken wordt de bezetting door de zendelingen van de verschillende gebieden veranderd. Je kunt als zendeling dan een nieuwe collega krijgen en zelf op dezelfde plaats blijven, of verhuizen naar een andere plek en daar een andere collega krijgen. Dit gebeurt op aanwijzingen van de zendingspresident en deze verandering door het hele zendingsgebied wordt de overplaatsingen genoemd.

Geen opmerkingen: