Zondag 23 Maart was echt heel hele toffe dag. Ik had een aantal mensen uitgenodigt en had de leiding van de kerk ook aangegeven dat het wel druk kon worden. Maar de werkelijkheid overtrof echt alles. Er waren bijna 2 maal zoveel mensen als normaal, tegen de 300 ! Was echt bijzonder om zoveel steun van iedereen te krijgen, bedankt allemaal. Er werd ook een lied gezongen wat ze speciaal voor mij ingestudeerd hadden en ik was er echt door geraakt. Verder had ik ook nog wat tijd om te spreken en mocht ongeveer 20 minuten praten. Het ging wel goed en kreeg veel goed reacties waar ik echt blij om was, want ik was best wel moe aangezien de avond ervoor ook een soort feestje was en er meer dan 18 mensen bij ons in huis sliepen, was een leuke dag/nacht haha. Ik heb van een aantal mensen de vraag gehad of ze het verhaal mochten hebben dat ik in mijn toespraak vertelde, dus deze zal ik hieronder als tekst erbij zetten. Ik heb het vertaald uit het engels en de oorspronkelijke schrijver is onbekent.
Christus in ons leven uitnodigen
Op een dag toen ik echt begreep wat Jezus Christus voor mij gedaan had, heb ik hem uitgenodigt in het huis van mijn Hart. Toen ik dat gedaan had kwam hij onmiddelijk, zonder twijfel. Toen hij binnen gekomen was vulde hij het huis met vreugde. Waardoor ik rond wou rennen en al mijn buren over mijn gast vertellen en hoe goed het was om hem in huis te hebben. Na dit alles, zei ik tegen hem: I hoop dat je wil blijven en dat je jezelf thuisvoelt hier.
Hij zei hierop: ik weet zeker dat ik dat zal doen, en nu we nieuwe vrienden zijn, wil je me misschien een rondleiding geven? Ik zou graag de bibliotheek in het Huis van je Hart zien.
Dus dat deed ik
Nu is het zo dat in mijn huis, de bibliotheek een kleine kamer is met dikke muren waarin alles staat dat ik gelezen heb. Boeken, tijdschriften, nieuwsberichten, alles wat ik gezien heb, zoals televisieshows, films, toneelstukken en al het andere wat ik geleerd heb door schriftuur of ander lesmateriaal. Zijn ogen gingen over alles wat op de planken stond, Ik schaamde me een beetje dat er zoveel entertainment te vinden was. Ik zou willen ik meer waardevolle boeken en schriftuur had die op de schappen stonden. Ik stelde hem voor dat we misschien wat verandering konden aanbrengen in deze kamer, dat we misschien samen wat meer waardevolle dingen konden toevoegen aan de bibliotheek, dat vond hij een goed idee.
De bibliotheek is namelijk heel erg belangrijk en is de zogenaamde studie van de geest, het is een soort controle kamer van het hele huis. Het beinvloed de verlichting, electriciteit en al het andere in het huis.
Vervolgens vroeg hij mij of hij de Eetkamer zien mocht en ik bracht hem erheen. Nu is het zo dat in mijn huis, dit een hele grote kamer is want dit is de kamer van lusten en verlangens. Het stond er vol met allerlei dozen en spullen.Ik vertelde hem dat ik altijd honger had, maar dat ik nooit voldaan en tevreden was. Hij vertelde mij dat het kwam omdat ik de verkeerde dingen at.
Hij zei” Als je hetzelfde dieet neemt als ik, zul je nooit honger voelen; want ik leef van het woord van de Heer, de Vader”. Hij bood mij aan ervan te proeven, en het was heerlijk. Ik was het met hem eens dat dit woord mij alles gaf wat ik nodig had en ik wist dat ik minder tijd door zou brengen in de Eetkamer nu Hij een gast in het huis was.
Toen, vroeg hij mij of we naar mij werkplaats konden gaan, dus we gingen mijn werkplaats die beneden in de kelder was. Aangekomen zagen we op de werkbank al mijn gaven en talenten liggen. Maar ik had er niet echt veel van gemaakt. Hij keek even rond en zei dat ik veel goed materiaal had liggen, maar dat ik het niet echt had gebruikt om er iets moois van te maken. Er waren hier en daar wel wat grappige uitvindingen, knutselwerkjes en half afgemaakte projecten, maar niet echt iets van grote waarde.
En ik zei: “Nou, als ik niet zo druk was zou ik wel beter kunnen dan dit. Ik weet dat alle gereedschappen er zijn, maar ik ben onhandig en weet niet goed hoe ik ze moet gebruiken.
Hierop zei hij”Zou je het fijn vinden als je de gereedschappen in je werkplaats goed kunt gebruiken? Waarop ik zei, Zou u me willen helpen? En hij zei, ik vroeg me al af wanneer je het mij ging vragen.
Hij ging me begeleiden en liet me zien hoe de gereedschappen in de werkplaats werkten. Doordat hij alles samen met mij deed, verbaasde ik mij over de mooie dingen die er ontstonden.
En ik zei” Nu u mij geholpen heeft, zal ik vaker naar de werkplaats gaan en ik zal met plezier aan het werk gaan. Wilt u mij altijd blijven helpen? En hij zei” Ja, als je mij vraagt zeker, maar ik zal nooit komen zonder uitnodiging.
We verlieten de werkplaats en de volgende kamer die we bezochten was de Teken Kamer.
Dit is een kleine, rustige, en kalme plek in mijn hart voor diepe gedachten en meditatie, het bleek dat hij er tevreden mee was en hij zich er op zijn gemak voelde. Waarop hij zei:
“Laten we elkaar hier vaak ontmoeten, tenminste 2 maal per dag zodat we lange gesprekken kunnen hebben, je kunt me alles vertellen over wat je bezighoud en wat je ambities, dromen en problemen zijn. We zullen het elke dag met elkaar bespreken.”
Ik vond dat echt een goed idee. Dus maakte ik de afspraak dat ik dat elke dag zou doen: en dat deed ik in het begin, vol geloof. Maar toen, werd ik te druk, en soms vergat ik in de ochtend langs te komen. En soms vergat ik in de avond langs te komen. En sommige dagen gingen voorbij waar we helemaal geen enkel gesprek met elkaar hadden.
Het was niet zo dat ik niet met hem praten wou, maar ik was gewoon te druk en had heel veel te doen. Toen, op een dag dat ik op het punt stond te vertrekken, zag ik hem staan in de deuropening van de Tekenkamer. En ik zei: Heeft u daar elke ochtend op me gewacht? En hij zei:”Ja, we hadden een afspraak gemaakt, en je bent hier al een hele tijd niet geweest” waarop ik zei, “ Je bent een gast in mijn huis, en ik heb je verwaarloosd. Het spijt me.”
Ik riep zijn hulp in toen ik in de problemen was, om mij eruit te helpen en hij kwam altijd, maar ik gebruikte hem deze manier. Toen alles goed ging, dacht ik dat ik onze gesprekken niet zo nodig had als toen dingen niet zo goed gingen. Eigenlijk was het een beetje een eenzijdige relatie, ook voelde ik dat hij mij miste. Waarop ik zei: “misschien is er iets wat ik voor u kan doen, u heeft zoveel voor mij gedaan” Hij zei: “Ja, er is zoveel wat je voor mij kunt doen. Ik vroeg me al af of je mij zou willen helpen”.
“Ik heb zoveel projecten en dingen die gedaan moeten worden. Ik zou een goede vriend als jou kunnen gebruiken. Ik heb zelf niet zoiets als geld. Ik heb alleen dat van jou dat ik gebruiken kan. Mag ik wat geld van jou gebruiken? Ook zijn er mensen die ik zelf niet kan bezoeken. Ik zou jou kunnen sturen zodat jij mij kunt vertegenwoordigen, zou je dat willen doen?
Ja, natuurlijk antwoordde ik.
Maar op een dag, werd ik opstandig en zei; U vraagt veel te veel van me. Kan ik niets voor mezelf hebben. En trouwens, er zijn zoveel dingen waar ik zelf mijn geld aan wil uitgeven. En U hebt altijd wel iets van me nodig.
Dat was niet vriendelijk om een persoon zo te behandelen, en helemaal niet om een gast zo te behandelen.
Toen zei hij; Kijk naar mijn projecten, en wie er van kan profiteren. En ik schaamde ik me toen, want alles wat ik deed wat hij vroeg, daar profiteerde andere mensen en zelf ik van. Hij persoonlijk helemaal niet. Dus ik ging verder met Zijn werk.
Toen zei hij op een dag ; Er is een eigenaardige geur in dit huis.Het komt van die gesloten kast. En ook al heb je me in elke kamer van je huis gelaten, die ene deur is altijd op slot gebleven en je hebt me er nooit in gelaten.
Dat maakte me best wel kwaad, Ik had hem in elke kamer van mijn huis gelaten, ik rende voor hem, deed boodschappen. Ik liet hem me geld gebruiken, en nu wilde hij in mijn geheime kast kijken. Ik hield de sleutel vast, en zei, ik ga U niet in die kast laten. Het is er heel klein. De rest van mijn huis is groot en veel meer presenteerbaar. Het zou geen verschil moeten maken zei hij. Ik kan niet hier in het huis blijven, als je me geen sleutel geeft van die kast. Zo gezegd zo gedaan, en Hij ging weg.
Wat was ik verdrietig,. Ik voelde me verdrietig, wanhopig en zelf depressief. Want, als je hem eenmaal als gast in je huis hebt gehad, is een leven zonder hem ondraagbaar. Dus zocht ik hem op met tranen in mijn ogen, en ik smeekte hem; Kom terug en ik zal U de sleutel van die kast geven. En ik zal niets voor U achter houden. Ik kan niet tegen een leven zonder U.
En zo gaf ik hem de sleutel van de kast. En hij opende het waarop hij snel en effectief de dingen schoon maakte die dood en verdorven waren en die ik niet wilde voelen. Hij maakte alles schoon. Hij verfde de kast en er een mooi nieuw behang in. Alles werd perfect.
Achteraf zei ik;
Ik schaamde me zo erg dat U wist wat er in mijn kast zat. Toen zei hij; Waarom zou ik alleen een huis willen zien wat perfect is. En toen wist ik waarom ik zo van hem hield. En waarom van al mijn grote broers “Hij” degene was die zo van me hield dat hij mijn kast wou opruimen. Toen zei hij; weet je ik heb al zoveel kasten opgeruimd, maar het vreemde er van is dat als ik klaar ben, ik me niet meer herinner hoe het het eruit had gezien.
Na een moment, zei ik,
Ik word zo moe van het opruimen, ik probeer het altijd bij te houden, de teken kamer, eetkamer, de werkplaats, de bibliotheek, en het lijkt alsof ik altijd achter loop. Ik vraag me af of U net als de kast ook alle andere kamers wilt bijhouden. Dan kan U de eigenaar worden, en dan ben ik een soort gast, een helper of een dienaar. En we ruilen van positie. In plaats van dat ik U roep om te helpen, roept U mij. Is dat mogelijk?
En hij zei; Ja. Dat is precies waarom ik de eerste keer kwam toen je me uitnodigde.
Dus ik rende weg en haalde de akte van mijn huis, ik tekende en overhandigde het aan Hem. Het is nu van U, en ik zal niets meer voor U verborgen houden.
Nadat ik hem de akte had gegeven, begon hij gelijk met herinrichten. Hij was de architect, de bouwer, en hij zei me dat we konden eindigen in een grote kasteel. Het zou even duren om het te bouwen, maar we zouden het samen bouwen. Hij was de meester van het huis. En ik zou daar dienen, en doen wat hij me gebood. Er waren tijden dat er wolken rond het huis waren, wolken van oorlog, haat en zonde. Ze bonkte op het huis, en probeerde binnen te komen, maar hij was de heer van het huis en hij had het op een rots gebouwd en dat was goed fundament en er kon er niets meer van al die wolken naar binnen. In het huis was warmte , vrede, en rustig, ondanks wat er van buiten afspeelde.
Na een tijd keek ik terug, naar zo lang geleden dat ik voor het eerst Christus uitnodigde om in mijn huis van mijn hart te komen als een gast. En ik dacht aan de vele jaren die ik nodig had om hem de heerser van mijn huis te laten zijn. Ik vroeg me af waarom ik zo koppig was geweest en het met tegenzin over wou geven want hij gaf mij alles en zorgde voor al de inrichting. Hij vroeg nooit wat voor zichzelf.
En ik bleef hem altijd mijn dank schuldig.
Op een dag toen ik echt begreep wat Jezus Christus voor mij gedaan had, heb ik hem uitgenodigt in het huis van mijn Hart. Toen ik dat gedaan had kwam hij onmiddelijk, zonder twijfel. Toen hij binnen gekomen was vulde hij het huis met vreugde. Waardoor ik rond wou rennen en al mijn buren over mijn gast vertellen en hoe goed het was om hem in huis te hebben. Na dit alles, zei ik tegen hem: I hoop dat je wil blijven en dat je jezelf thuisvoelt hier.
Hij zei hierop: ik weet zeker dat ik dat zal doen, en nu we nieuwe vrienden zijn, wil je me misschien een rondleiding geven? Ik zou graag de bibliotheek in het Huis van je Hart zien.
Dus dat deed ik
Nu is het zo dat in mijn huis, de bibliotheek een kleine kamer is met dikke muren waarin alles staat dat ik gelezen heb. Boeken, tijdschriften, nieuwsberichten, alles wat ik gezien heb, zoals televisieshows, films, toneelstukken en al het andere wat ik geleerd heb door schriftuur of ander lesmateriaal. Zijn ogen gingen over alles wat op de planken stond, Ik schaamde me een beetje dat er zoveel entertainment te vinden was. Ik zou willen ik meer waardevolle boeken en schriftuur had die op de schappen stonden. Ik stelde hem voor dat we misschien wat verandering konden aanbrengen in deze kamer, dat we misschien samen wat meer waardevolle dingen konden toevoegen aan de bibliotheek, dat vond hij een goed idee.
De bibliotheek is namelijk heel erg belangrijk en is de zogenaamde studie van de geest, het is een soort controle kamer van het hele huis. Het beinvloed de verlichting, electriciteit en al het andere in het huis.
Vervolgens vroeg hij mij of hij de Eetkamer zien mocht en ik bracht hem erheen. Nu is het zo dat in mijn huis, dit een hele grote kamer is want dit is de kamer van lusten en verlangens. Het stond er vol met allerlei dozen en spullen.Ik vertelde hem dat ik altijd honger had, maar dat ik nooit voldaan en tevreden was. Hij vertelde mij dat het kwam omdat ik de verkeerde dingen at.
Hij zei” Als je hetzelfde dieet neemt als ik, zul je nooit honger voelen; want ik leef van het woord van de Heer, de Vader”. Hij bood mij aan ervan te proeven, en het was heerlijk. Ik was het met hem eens dat dit woord mij alles gaf wat ik nodig had en ik wist dat ik minder tijd door zou brengen in de Eetkamer nu Hij een gast in het huis was.
Toen, vroeg hij mij of we naar mij werkplaats konden gaan, dus we gingen mijn werkplaats die beneden in de kelder was. Aangekomen zagen we op de werkbank al mijn gaven en talenten liggen. Maar ik had er niet echt veel van gemaakt. Hij keek even rond en zei dat ik veel goed materiaal had liggen, maar dat ik het niet echt had gebruikt om er iets moois van te maken. Er waren hier en daar wel wat grappige uitvindingen, knutselwerkjes en half afgemaakte projecten, maar niet echt iets van grote waarde.
En ik zei: “Nou, als ik niet zo druk was zou ik wel beter kunnen dan dit. Ik weet dat alle gereedschappen er zijn, maar ik ben onhandig en weet niet goed hoe ik ze moet gebruiken.
Hierop zei hij”Zou je het fijn vinden als je de gereedschappen in je werkplaats goed kunt gebruiken? Waarop ik zei, Zou u me willen helpen? En hij zei, ik vroeg me al af wanneer je het mij ging vragen.
Hij ging me begeleiden en liet me zien hoe de gereedschappen in de werkplaats werkten. Doordat hij alles samen met mij deed, verbaasde ik mij over de mooie dingen die er ontstonden.
En ik zei” Nu u mij geholpen heeft, zal ik vaker naar de werkplaats gaan en ik zal met plezier aan het werk gaan. Wilt u mij altijd blijven helpen? En hij zei” Ja, als je mij vraagt zeker, maar ik zal nooit komen zonder uitnodiging.
We verlieten de werkplaats en de volgende kamer die we bezochten was de Teken Kamer.
Dit is een kleine, rustige, en kalme plek in mijn hart voor diepe gedachten en meditatie, het bleek dat hij er tevreden mee was en hij zich er op zijn gemak voelde. Waarop hij zei:
“Laten we elkaar hier vaak ontmoeten, tenminste 2 maal per dag zodat we lange gesprekken kunnen hebben, je kunt me alles vertellen over wat je bezighoud en wat je ambities, dromen en problemen zijn. We zullen het elke dag met elkaar bespreken.”
Ik vond dat echt een goed idee. Dus maakte ik de afspraak dat ik dat elke dag zou doen: en dat deed ik in het begin, vol geloof. Maar toen, werd ik te druk, en soms vergat ik in de ochtend langs te komen. En soms vergat ik in de avond langs te komen. En sommige dagen gingen voorbij waar we helemaal geen enkel gesprek met elkaar hadden.
Het was niet zo dat ik niet met hem praten wou, maar ik was gewoon te druk en had heel veel te doen. Toen, op een dag dat ik op het punt stond te vertrekken, zag ik hem staan in de deuropening van de Tekenkamer. En ik zei: Heeft u daar elke ochtend op me gewacht? En hij zei:”Ja, we hadden een afspraak gemaakt, en je bent hier al een hele tijd niet geweest” waarop ik zei, “ Je bent een gast in mijn huis, en ik heb je verwaarloosd. Het spijt me.”
Ik riep zijn hulp in toen ik in de problemen was, om mij eruit te helpen en hij kwam altijd, maar ik gebruikte hem deze manier. Toen alles goed ging, dacht ik dat ik onze gesprekken niet zo nodig had als toen dingen niet zo goed gingen. Eigenlijk was het een beetje een eenzijdige relatie, ook voelde ik dat hij mij miste. Waarop ik zei: “misschien is er iets wat ik voor u kan doen, u heeft zoveel voor mij gedaan” Hij zei: “Ja, er is zoveel wat je voor mij kunt doen. Ik vroeg me al af of je mij zou willen helpen”.
“Ik heb zoveel projecten en dingen die gedaan moeten worden. Ik zou een goede vriend als jou kunnen gebruiken. Ik heb zelf niet zoiets als geld. Ik heb alleen dat van jou dat ik gebruiken kan. Mag ik wat geld van jou gebruiken? Ook zijn er mensen die ik zelf niet kan bezoeken. Ik zou jou kunnen sturen zodat jij mij kunt vertegenwoordigen, zou je dat willen doen?
Ja, natuurlijk antwoordde ik.
Maar op een dag, werd ik opstandig en zei; U vraagt veel te veel van me. Kan ik niets voor mezelf hebben. En trouwens, er zijn zoveel dingen waar ik zelf mijn geld aan wil uitgeven. En U hebt altijd wel iets van me nodig.
Dat was niet vriendelijk om een persoon zo te behandelen, en helemaal niet om een gast zo te behandelen.
Toen zei hij; Kijk naar mijn projecten, en wie er van kan profiteren. En ik schaamde ik me toen, want alles wat ik deed wat hij vroeg, daar profiteerde andere mensen en zelf ik van. Hij persoonlijk helemaal niet. Dus ik ging verder met Zijn werk.
Toen zei hij op een dag ; Er is een eigenaardige geur in dit huis.Het komt van die gesloten kast. En ook al heb je me in elke kamer van je huis gelaten, die ene deur is altijd op slot gebleven en je hebt me er nooit in gelaten.
Dat maakte me best wel kwaad, Ik had hem in elke kamer van mijn huis gelaten, ik rende voor hem, deed boodschappen. Ik liet hem me geld gebruiken, en nu wilde hij in mijn geheime kast kijken. Ik hield de sleutel vast, en zei, ik ga U niet in die kast laten. Het is er heel klein. De rest van mijn huis is groot en veel meer presenteerbaar. Het zou geen verschil moeten maken zei hij. Ik kan niet hier in het huis blijven, als je me geen sleutel geeft van die kast. Zo gezegd zo gedaan, en Hij ging weg.
Wat was ik verdrietig,. Ik voelde me verdrietig, wanhopig en zelf depressief. Want, als je hem eenmaal als gast in je huis hebt gehad, is een leven zonder hem ondraagbaar. Dus zocht ik hem op met tranen in mijn ogen, en ik smeekte hem; Kom terug en ik zal U de sleutel van die kast geven. En ik zal niets voor U achter houden. Ik kan niet tegen een leven zonder U.
En zo gaf ik hem de sleutel van de kast. En hij opende het waarop hij snel en effectief de dingen schoon maakte die dood en verdorven waren en die ik niet wilde voelen. Hij maakte alles schoon. Hij verfde de kast en er een mooi nieuw behang in. Alles werd perfect.
Achteraf zei ik;
Ik schaamde me zo erg dat U wist wat er in mijn kast zat. Toen zei hij; Waarom zou ik alleen een huis willen zien wat perfect is. En toen wist ik waarom ik zo van hem hield. En waarom van al mijn grote broers “Hij” degene was die zo van me hield dat hij mijn kast wou opruimen. Toen zei hij; weet je ik heb al zoveel kasten opgeruimd, maar het vreemde er van is dat als ik klaar ben, ik me niet meer herinner hoe het het eruit had gezien.
Na een moment, zei ik,
Ik word zo moe van het opruimen, ik probeer het altijd bij te houden, de teken kamer, eetkamer, de werkplaats, de bibliotheek, en het lijkt alsof ik altijd achter loop. Ik vraag me af of U net als de kast ook alle andere kamers wilt bijhouden. Dan kan U de eigenaar worden, en dan ben ik een soort gast, een helper of een dienaar. En we ruilen van positie. In plaats van dat ik U roep om te helpen, roept U mij. Is dat mogelijk?
En hij zei; Ja. Dat is precies waarom ik de eerste keer kwam toen je me uitnodigde.
Dus ik rende weg en haalde de akte van mijn huis, ik tekende en overhandigde het aan Hem. Het is nu van U, en ik zal niets meer voor U verborgen houden.
Nadat ik hem de akte had gegeven, begon hij gelijk met herinrichten. Hij was de architect, de bouwer, en hij zei me dat we konden eindigen in een grote kasteel. Het zou even duren om het te bouwen, maar we zouden het samen bouwen. Hij was de meester van het huis. En ik zou daar dienen, en doen wat hij me gebood. Er waren tijden dat er wolken rond het huis waren, wolken van oorlog, haat en zonde. Ze bonkte op het huis, en probeerde binnen te komen, maar hij was de heer van het huis en hij had het op een rots gebouwd en dat was goed fundament en er kon er niets meer van al die wolken naar binnen. In het huis was warmte , vrede, en rustig, ondanks wat er van buiten afspeelde.
Na een tijd keek ik terug, naar zo lang geleden dat ik voor het eerst Christus uitnodigde om in mijn huis van mijn hart te komen als een gast. En ik dacht aan de vele jaren die ik nodig had om hem de heerser van mijn huis te laten zijn. Ik vroeg me af waarom ik zo koppig was geweest en het met tegenzin over wou geven want hij gaf mij alles en zorgde voor al de inrichting. Hij vroeg nooit wat voor zichzelf.
En ik bleef hem altijd mijn dank schuldig.
Posts
1 opmerking:
Wat fijn dat er zoveel mensen waren! En dankjewel voor dit verhaal, ik vind het erg mooi.
Een reactie posten