Leki wan faya

Als een vuur.


Een getuigenis voelt als een brandend vuur in je hart.
een getuigenis kun je niet zien of vasthouden.
je kunt er geen tastbaar bewijs voor geven ook.
dat heeft God zo gedaan, omdat Hij wilt dat we geloof hebben.
met een bewijs zouden we geen geloof meer nodig hebben.
wanneer we ons geloof in God stellen zullen we zien dat Hij ons beloont.
en dat het ons geluk geeft en vervolgens groeit onze getuigenis.
en daarmee ook ons geloof.
wat werkt als een opwaartse cirkel.

wat geloof niet is.
of iemand nu wel of niet in God gelooft.
verandert niets aan de waarheid.
als ik jullie vertel dat ik nu een rode pen vast heb.
en jullie geloven me niet.
zal de kleur van de pen niet veranderen.
het enige wat er verandert, of je nu wel of niet in God gelooft
is je eigen leven en geluk.
wanneer we in Hem geloven en leven op Zijn manier kan Hij ons helpen
en word ons leven mooier dan ooit.
beter dan wij zelf kunnen.
wanneer we niet willen geloven in God.
dan kan Hij ons gewoonweg niet met alles helpen.
omdat wij ons leven in onze eigen handen houden.
en op onze eigen voorwaarde leven.
dan hebben we helaas geen belofte van zegeningen van onze God.
een liefdevolle Hemelse Vader.
die alles doet en vraagt van ons alleen maar uit liefde en om geen enkel andere reden.

Dit getuigenis heb ik gekregen op zending, het is mij meer waard dan al het geld op aarde.
het drijft mij voort als wind in een zeil.
wanneer ik niet weet wat te doen voel ik warmte in mijn hart en is het als brandstof voor een voertuig.
Het laat je volhouden wanneer je zouden opgeven.
het geeft richting wanneer we zouden verdwalen.
het tilt je op wanneer je zou vallen.
het laat je doorgaan wanneer je zeker zou stoppen en naar huis gaan.
en laat je omhoog kijgen wanneer je je hoofd zou laten zakken.
het laat je leven voor het beste wanneer je slechts zou leven om te overleven.

het is mijn alles en het mooie ervan.
wanneer je het deelt wordt het niet minder.
maar juist meer.
als een vlam die brandt in je hart en anderen aansteekt en zelf alleen maar groeit.

dat is het wonder van het evangelie.
van onze Heiland en verlosser.

Jezus Christus.

Mijn ervaring van deze week die indrukwekkend was, is dat we gewoon rondreden en een vrouw uit Guyana ons stopte op straat vol tranen en riep: "Broeder....Ik geef het op. Als ik vergif had zou ik het drinken." Ze had allemaal krassen over haar lichaam en ik vroeg wat er was gebeurd en ze zei dat ze het zelf had gedaan. Ze was helemaal overstuur, omdat ze zo eenzaam was en de man waardoor ze haar land had verlaten bleek aan drugs te zijn waar ze een beetje laat achterkwam. Ze zat er helemaal door heen. Echt droevig. Ze was in tranen en zei dat ze niet meer kon. Ik dacht: "Boi wat kan ik doen?"Gewoon haar uitnodigen voor de kerk kon ik niet. Ze had geen woning meer zei ze, omdat haar man haar eruit had gegooid, dus langskomen konden we ook niet. Ik dacht. "Boi wat kan ik doen om haar te helpen." Ik ging met haar praten en stelde haar allemaal vragen, om te weten wat ik kon doen en om haar kalm te maken. Toen liet ik een plaatje zien van Christus en vertelde dat hij de mensen leerde dat als ze Hem in hun leven hadden, ze niet zouden dorsten of hongeren en dat Hij al onze gevoelens kent. Ze kon niet lezen maar ik gaf haar het boekje en ze was een beetje meer rustig gelukkig. Ik had het gevoel haar vol vertrouwen te zeggen dat ze naar haar oude werk kon gaan en dat mensen haar daar verder met eten en onderdak konden helpen. Ze was een beetje meer rustig en ze beloofde me dat ze daarheen zou gaan. Met een klein beetje meer rust en een plaatje van Christus liep ze bedankend bij ons weg. Ik was blij dat ik haar een beetje kon helpen en haar geloof in Jezus mocht versterken.


De Kerk is waar.


lobi

e.koenen