Slamat makan!

Eetsmalijk (indo) Suriname heeft zoveel Swiiiiiiitiiiiiiiii njan! 1 van de vele redenen om van dit land te houden! zeker niet de minste!

We hadden weer een paar geweldige ervaringen deze week. Een paar mensen gevonden die helemaal voorbereid waren. Mensen die je 2 dagen kent en al klaar zijn om een verbond te sluiten en al zeggen dat ze gedoopt willen worden voordat je ze hebt uitgenodigd. Dat zijn de momenten waarin je echt weet dat je word geleid naar die mensen die voorbereid zijn, wanneer je open staat voor de Geest en gehoorzaam bent aan de geboden. Op die manier maken we het mogelijk om een werktuig te kunnen zijn van de Heer.

We hadden een mooi moment op vrijdag ochtend. Al onze afspraken vielen ineens uit en we dachten hoe gaan we nu 2 uur vullen? Toen belde één van de andere zendelingkoppels, de Salijo's, dat er post voor ons was, dus we gingen daar even langs omdat ze 1 minuut van ons vandaan wonen. Toen we daar aankwamen vertelden ze ons dat één van de zusters die we goed kennen al 4 dagen in het ziekenhuis lag met hoge bloeddruk, zuster Pool. Echt droevig. We besloten er meteen heen te fietsen, al was het helemaal geen bezoekuur en alles, maar we waagden het erop. Toen we bij het ziekenhuis kwamen, kwam ik erachter dat ik de sleutel voor het slot van mijn fiets was vergeten . Even dacht ik eraan om een andere keer langs te gaan, maar toch kreeg ik sterk het gevoel het erop te gokken. We moesten onze fiets buiten neerzetten tegen het hek aan en met een gebed in mijn hart liet ik mijn fiets daar achter bij de hoofdingang. We werden eerst tegengehouden, omdat het geen bezoekuur was en we 2 witte mannen in pak zijn en daarom deden ze even moeilijk. Gelukkig konden we door veel praten en wat stille gebedjes toch doorlopen en we konden na even zoeken zelfs haar afdeling vinden. Toen we de trap opliepen was daar meteen de deur van haar afdeling en we zagen een grote glimlach op het gezicht van de zuster toen ze ons binnen zag komen. We zagen dat er tranen in haar ogen kwamen en ze dankte de Heer. Ze vertelde dat ze net het eerste visioen van Joseph Smith aan het lezen was, waarin hij God de Vader en Jezus Christus in een fel licht boven hem in de lucht zag staan. Toen ze klaar was met lezen keek ze op van haar bed en zag twee witte mannen binnenkomen in haar kamer, dat waren wij. Ze was zo blij ons te zien. Na met haar gepraat te hebben zei ze dat haar pijn was gezakt en ze echt die Geest nodig had die we met ons droegen. Zo leuk. Ook vroeg ik of we haar konden zalven of zegenen en ze zei dat ze daar al op wachtte. Haar man kon niet komen vandaag omdat die te druk was en ze zou een dag langer erop moeten wachten met pijn. Ze was zo blij dat wij langs waren gekomen en nu konden we haar een zalving geven waarna ze zich een stuk beter kon voelen. We waren daar op de juiste tijd op de juiste plek.

De Heer Zijn wijsheid is vele malen groter dan die van ons. Dat is duidelijk. Wat voor ons pech lijkt is voor Hem een deel van het plan van geluk. Anderen dienen maakt het meest gelukkig en dat was wat we konden doen omdat het Priesterschap hersteld is in deze herstelde en ware kerk. Zo dankbaar was ik ervoor, vooral omdat die lieve zuster ons zo vaak dankte. Nog een beetje meer dankbaar was ik, toen ik zag dat mijn fiets er nog steeds stond nadat we het ziekenhuis uitkwamen!

Vorige week hadden we echt een goede doopdienst van Kem-Ur en Zuma, 2 boys van 16 en 18 die nu beiden ook priesterschapdragers zijn geworden. Grote aanwinst en misschien zelfs toekomstige zendelingen! Afgelopen week was goed en we hadden geen geen dopelingen, maar aankomend weekend hebben we weer een geweldige doopdienst gepland voor zuster Vismalen, echt een sterke vrouw die onder-hoofd van de kinderafdeling is van één van de grootste ziekenhuizen in Suriname. De Kerk groeit en zal blijven groeien, niets zal het tegenhouden.

Vele zegeningen!

bedankt allemaal voor de aanmoedigingen en de gebeden en de brieven.

lobi.

e. koenen